İmar planında çok katlı otoparka tahsisli, mülkiyeti emekli sandığına ait olan yerin mülkiyetinin belediyeye devri konusunda yapılan başvurunun Maliye ve Gümrük Bakanlığınca incelenerek bir karar verilmesi gerektiğinden, konu hakkında taşınmaz maliki kamu kuruluşunun görüşünün alınarak belediyeye bildirilmesinde isabet görülmemiştir.
İstemin Özeti: Mülkiyeti T.C. Emekli Sandığına ait imarın 6953 ada, 1 parsel sayısında kayıtlı taşınmazın imar planında katlı otopark kullanımına ayrılmış olması nedeniyle 3030 sayılı Yasanın 7. maddesinin 8. fıkrası uyarınca … Büyükşehir Belediyesine devri hususunda yapılan başvurunun reddine ilişkin T.C. Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü görüşünü bildiren Maliye ve Gümrük Bakanlığı işleminin iptali yolundaki Ankara 2. İdare Mahkemesinin 18.10.1989/günlü E:1986/107, K:1989-1336 sayılı kararının; Maliye ve Gümrük Bakanlığınca, tüzel kişiliğe sahip bir kuruluş olan T.C. Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünün mülkiyetinde bulunan taşınmazın anılan Genel Müdürlüğün uygun görüşü olmadan Bakanlıkça, Büyükşehir Belediyesine bedelsiz olarak terkedilmesinin yasal olarak mümkün olmadığı, 3030 sayılı Yasanın 7. maddesinin 8. fıkrasında Bakanlığa talep konusu olacak taşınmazı zorunlu terketme görevi yüklemediği; T.C. Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü tarafından ise, davanın henüz kesin ve yürütülmesi zorunlu bir karar mevcut değilken açıldığı, 5435 sayılı Yasanın 22. maddesine göre iktisadi ve turistik imkanlara sahip oteller, tatil köyleri, işhanları, otoparklar, dinlenme ve bakımevi inşa etmiş bulunan sandığın bu faaliyetlerini sürdürerek yeni gayrimenkuller edinmek veya halihazır gayrimenkuller üzerinde yeni tesisler inşa etmek suretiyle verilen görevin ifasına devam etmesi gerektiği, 3030 sayılı Yasa ve Yasanın uygulanması ile ilgili Yönetmelik hükümleri gereğince bedelsiz gayrimenkul devrinin kamu kurum ve kuruluşları için zorunlu olmayıp ancak belli şartların varlığı halinde uygulanabileceği öne sürülerek bozulması istenilmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince dosyadaki belgeler incelendikten sonra temyiz isteminin süresinde olduğu görülerek işin gereği düşünüldü:
Dava, mülkiyeti T.C. Emekli Sandığına ait imarın 6953 ada, 1 parsel sayısında kayıtlı taşınmazın imar planında katlı otopark kullanımına ayrılmış olması nedeniyle 3030 sayılı Yasanın 7. maddesinin 8. fıkrası uyarınca … Büyükşehir Belediyesine devri hususunda yapılan başvurunun reddine ilişkin T.C. Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü görüşünün bildirilmesine ilişkin Maliye ve Gümrük Bakanlığı işleminin iptali isteğiyle açılmış, İdare Mahkemesince 3030 sayılı Yasanın 6/A maddesinin d bendine göre katlı otoparklar yapmak, yaptırmak, işletmek veya işlettirmek görevinin Büyükşehir Belediyelerine ait bulunduğu, yine aynı Yasanın 7. maddesinin 8. fıkrasında da, imar ve yol istikamet planlarında meydan, yol, park, yeşil saha ve otopark gibi umumi hizmetlere ayrılan alanlarda ve imar uygulaması sırasında yapılmak kaydıyla kamu kurum ve kuruluşlarına ait gayrimenkullerin görev alanları itibariyle büyükşehir ve ilçe belediyelerine Maliye ve Gümrük Bakanlığı kararı ile bedelsiz olarak terk edilebileceği ve tapu kaydının terkin edileceği hükmünün yer aldığı, olayda da … Büyükşehir Belediye Başkanlığınca imar planında çok katlı otoparka tahsisli taşınmazda Yasanın verdiği yetkiye dayanılarak otopark yapımına geçileceğinden, söz konusu taşınmazın mülkiyetinin belediyeye devri için yapılan başvurunun Maliye ve Gümrük Bakanlığınca yukarıda sözü geçen yasa hükmü uyarınca incelenerek devir konusunda bir karar verilmesi gerekirken konu hakkında T.C. Emekli Sandığının görüşünün istenmesi ve görüşün talepte bulunan Belediyeye bildirilmesi yolunda tesis edilen işlemde mevzuata uyarlık görülmediği gerekçesiyle iptaline karar verilmiş, bu karar davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu Ankara 2. İdare Mahkemesinin 18.10.1989/günlü, E:1986-107, K:1989-1336 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının ONANMASINA, dosyanın adı geçen mahemeye gönderilmesine 6.6.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.