3194 sayılı yasanın 11. maddesinin 3. fıkrası gereğince imar planıyla kullanılış biçimi değiştirilerek imar parseli haline getirilen taşınmazların devir alınan idareye iadesi gerektiği
İstanbul 2.İdare Mahkemesinin 28.2.1997 günlü, 1997/158 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu öne sürülerek bozulması istenilmektedir.
Dava, … ada, … parsel sayılı taşınmazın parselasyon işlemi öncesi yola terk edilen bölümünün 3194 sayılı Yasanın 18. maddesi uyarınca yapılan parselasyonla imar parseline dönüştürülerek aynı Yasanın 11.maddesi uyarınca belediye adına tesciline ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmış; İdare Mahkemesince, mülkiyeti Hazineye ait 166 pafta, 703 ada, 19 parsel sayılı taşınmaz gecekondularla işgal edilmiş durumdayken Kadastro Müdürlüğü tarafından 2981 sayılı Yasanın 10/b maddesi uyarınca taşınmazla ilgili fili duruma uygun parselasyon çalışmasının yapıldığı, bu çalışmalar sırasında dava konusu taşınmazın yola ayrılan bölümünün bedelsiz terk edilerek belediyeye devredildiği, daha sonra bu bölgeye ilişkin uygulama imar planının hazırlandığı, ardından 3194 sayılı Yasanın 18.maddesi uyarınca parselasyon yapıldığı ve daha önce bedelsiz olarak yola terk edilen yerlerin imar parseline dönüştürülerek aynı Yasanın 11.maddesinin 1.fıkrasına dayanılarak belediye hissesi olarak tahsis edildiği, 3194 sayılı Yasanın 11.maddesinin 3.fıkrası gereğince imar planlarıyla kullanılış biçimi değiştirilerek imar parseli haline getirilen taşınmazların devir alınan idareye
iadesi gerektiğinden dava konusu taşınmazın bedelsiz yola terk edilip belediyeye devredilen ancak daha sonra imar parseline dönüştürülen kısmının yapılan parselasyon işlemiyle belediye hissesi olarak tahsisinde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiş; karar davalı belediye başkanlığı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu İstanbul 2.İdare Mahkemesinin 1997/158 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının ONANMASINA, karar verildi.