2548 sayılı “cezaevleriyle mahkeme binaları inşası karşılığı olarak alınacak harçlarla ilgili Kanunun” 1. maddesinin 2.fıkrası gereğince anılan harcın yükümlüsü alacaklıdır. Ayrıca 3685 Sayılı Kanunun 2. maddesiyle değişik 2104 Sayılı Yasanın 1. Maddesi hükmüne göre ise, resmi Darülaceze Kurumları kendilerine terettüp eden vergi, harç ve resim mükellefiyetinin kurumlara ait olduğu hallerde bütün harç ve vergilerden muaf tutulmuştur.
Somut olayda Darülaceze alacaklı durumda olduğuna ve bu nedenle cezaevi harcının yükümlüsü bulunduğuna göre, “Darülaceze´ye terettüp eden” bir harcın varlığı açıktır. 2104 Sayılı Yasanın değişik 1. Maddesi bu durumlarda Darülacezenin tüm vergi ve harçlardan muaf olduğunu açıklamış bir istisnaya yer vermemiştir. O halde şikayetin kabulü gerekir.
2548 sayılı “cezaevleriyle mahkeme binaları inşası karşılığı olarak alınacak harçlarla ilgili Kanunun” 1. maddesinin 2.fıkrası gereğince anılan harcın yükümlüsü alacaklıdır. Ayrıca 3685 Sayılı Kanunun 2. maddesiyle değişik 2104 Sayılı Yasanın 1. Maddesi hükmüne göre ise, resmi Darülaceze Kurumları kendilerine terettüp eden vergi, harç ve resim mükellefiyetinin kurumlara ait olduğu hallerde bütün harç ve vergilerden muaf tutulmuştur. Somut olayda Darülaceze alacaklı durumda olduğuna ve bu nedenle cezaevi harcının yükümlüsü bulunduğuna göre, “Darülaceze´ye terettüp eden” bir harcın varlığı açıktır. 2104 Sayılı Yasanın değişik 1. Maddesi bu durumlarda Darülacezenin tüm vergi ve harçlardan muaf olduğunu açıklamış bir istisnaya yer vermemiştir. O halde şikayetin kabulü gerekirken reddi isabetsizdir.
SONUÇ: Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile merci kararının yukarıda açıklanan nedenle İİK.366. ve HUMK.428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 25.10.2000 gününde oybirliğiyle karar verildi.