Belediyeye ait otoparktan yararlandığından bahisle, 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu’nun 97. maddesi uyarınca, davacı adına otopark ücreti tahakkuk ettirilmesine ilişkin işlemin iptali isteminin, görev alanına girmediği halde idare mahkemesince karara bağlanmasında, hukuki isabet bulunmadığı hakkında.
Danıştay Savcısı Düşüncesi: İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, davacı adına 6.520.500.000 lira otopark ücreti tahakkuk ettirilmesine ilişkin 13.5.2004 günlü işlemin iptali istemiyle açılmış; İdare Mahkemesince, otopark ücretinin tahakkukuna dayanak teşkil eden bilgi, belgeler ile davacının otoparktan yararlandığını gösteren tespit ve kayıtların mahkemece ara kararı ile istenilmesine karşın, davalı idarece hukuken kabul edilebilir bilgi ve belge sunulamadığından tesis edilen dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiş, bu karar davalı idare vekili tarafından temyiz edilmiştir.
2576 sayılı Bölge İdare Mahkemeleri, İdare Mahkemeleri ve Vergi Mahkemelerinin Kuruluşu ve Görevleri Hakkında Kanunun 6/a maddesinde, genel bütçe, il özel idareleri, belediye ve köylere ait vergi, resim ve harçlar ile benzeri mali yükümler ve bunların zam ve cezaları ile tarifelere ilişkin davaları vergi mahkemelerinin çözümleyeceği hükmü yer almaktadır.
Dosyanın incelenmesinden, belediyeye ait otoparktan yararlandığından bahisle 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunun 97. maddesi uyarınca davacı adına otopark ücreti tahakkuk ettirilmesine ilişkin işlemin iptalinin istendiği anlaşılmıştır.
Bu durumda, davacıdan dava konusu işlem ile istenilen otopark ücretinin dayanağı 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu olması nedeniyle anılan Yasadan kaynaklanan uyuşmazlığın çözümünün ise yukarıda bahsedilen Yasa hükmü uyarınca vergi mahkemelerinin görev alanına girdiği açık olduğundan, davanın 3194 sayılı İmar Kanunu uyarınca hazırlanan Otopark Yönetmeliği’ne dayandırılarak idare mahkemesince karara bağlanmasında hukuki isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, Bursa 2. İdare Mahkemesinin 12.4.2005 günlü, E:2004/1394 K:2005/462 sayılı kararın bozulmasina, fazla yatırılan 17,00 YTL harcın temyiz isteminde bulunana iadesine, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 27.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.