Zafer Parkının otopark ve yeraltı çarşısı olarak tahsisine ilişkin imar planı değişikliği işleminde çağdaş kentlerde özel otolara kolaylık sağlamak yerine bunların kent merkezlerinden uzaklaştırma çarelerinin arandığı, yoğun yapılaşma yüzünden yeşil alanların genişletilmesinin gerekli olduğu ve bu alanların rengi yeşil alanı değil fakat ağaç türünden yoğun bitki örtüsünü anlamak gerektiği, çimenlik alanın yeşil alan niteliği taşımadığı nedenleriyle şehircilik ilkeleri, planlama esasları ve kamu yararına uyarlık bulunmadığı hakkında.
İstemin Özeti: Ankara, Sıhhıye semtinde imarın 1160, 1162 ve 1325 adaları sırasındaki Zafer Parkının otopark olarak tahsisine ilişkin imar planı değişikliği işleminin iptaline dair Ankara 5. İdare Mahkemesinin 1.10.1986/günlü, E: 1986/287, K: 1986/742 sayılı kararının, mahkemenin konuyu tamamen teknik açıdan irdeleyerek başkaca bir bilirkişi incelemesi yaptırmaya gerek duymadan sadece bir heyet tarafından verilen rapora itibar ettiği, bilirkişi raporunda belirtilen görüşlerin bilirkişilerin subjektif fikirleri olduğu, imar planının uygulanması halinde çevre yapıların statik emniyetleri açısından sakınca teşkil etmeyeceğinin O.D.T.Ü. İnşaat Fakültesince onaylanan jeolojik etüt raporu ile belirlendiği öne sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti: Temyiz edilen kararda bozma nedenlerinden hiçbiri bulunmadığından, usul ve kanuna uygun olan kararın onanması gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Savcısı Yurdanur Şendir’in Düşüncesi: 2577 sayılı yasanın 46. maddesi uyarınca İdare Mahkemelerinin nihai kararlarına karşı yapılan temyiz isteminde; öne sürülen hususlar, anılan yasanın 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymadığından, İdare Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektiği nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle Ankara 5. İdare Mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince dosyadaki belgeler incelendikten sonra temyiz isteminin süresinde olduğu görülerek işin gereği düşünüldü:
Dava, Ankara Sıhhıye semtinde imarın 1160, 1162 ve 1325 adaları arasındaki Zafer Parkının otopark olarak tahsisine ilişkin imar planı değişikliği işleminin iptali dileğiyle açılmış, İdare Mahkemesince yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen bilirkişi raporunda; Çağdaş kentlerde özel otolara kolaylık sağlamak yerine bunların kent merkezinden uzaklaştırma çarelerinin arandığı, büyük kentlerin gittikçe artma eğilimi gösteren yapılaşma yoğunluğu karşısında yeşil alanların genişletilmesinin gerekli olduğu ve bu alanların rengi yeşil alan değil, fakat ağaç türünden yoğun bitki örtüsünü anlamak gerektiği, dava konusu Zafer Parkının oto park olarak düzenlenmesi halinde trafik açısından büyük sorunlar doğuracağı projeye göre otoparkın tek noktadan Necatibey caddesine bağlandığı ve kapasitesi belli olan Necatibey caddesinin böyle bir yüklemeyi kaldıramayacağı, bu gibi otoparkların giriş ve çıkışlarının ayrı noktalara yerleştirilmesi gerekirken tek giriş ve çıkışın Danıştay Otopark ve Orduevi köşesindeki dar noktanın araç kuyrukları ile tıkanacağı, çimenlik alanın şehircilik literatüründe yeşil alan niteliği taşımadığından Zafer parkının çimenlendirilmesinin şehrin yeşil alan gereksinimini karşılamaktan uzak olduğu Zafer Meydanı Otopark ve Çarşı projesinin çok dar çevrede sadece arsa hudutları içerisinde ele alındığı, çevreyle ilişkisinin araştırılmadığı, bu alanda projeye göre yapılacak otopark ve çarşının işlevi açısından ciddi sorunlar yaratacağı, sonuç olarak; önerilen mevzii imar planının Ankara Merkez bölgesinin geleceği göz önüne alınarak makro ölçekte tutarlı kararlar ve bu kararlar doğrultusunda bir fiziksel plan bazından yoksun olduğu, ileride yakın çevre düzenini bozabilecek nitelikler taşıdığı, planın uzantısı olan yapı projesinin mimari bakımdan tutarsız olduğu, çevre yapıların statik emniyeti açısından uygulanmasının sakıncalı bulunduğunun belirtilmesi üzerine, anılan bilirkişi raporundaki gerekçelerle dava konusu işlem iptal edilmiş, karar davalı belediye tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu Ankara 5. İdare Mahkemesinin 1.10.1986/günlü, E: 1986/287, K: 1986/742 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının ONANMASINA fazla yatırılan 1300.- lira harcın temyiz isteminde bulunana iadesine, yürütmenin durdurulması istemi hakkında karar verilmediğinden 2250.- lira harcın temyiz isteminde bulunana iadesine, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 16.12.1986/gününde oybirliğiyle karar verildi.