Taşınmazın bir bölümünün spor tesislerine ayrılmasına, bir bölümünün ise konut sahasına açılmasına ilişkin plan değişikliği önerisinin yörede yeşil alana ihtiyaç bulunması nedeniyle onaylanmamasında isabetsizlik bulunmadığı
Dava, Belediye Meclisinin kararı ile kabul edilen imar planı değişikliği önerisinin 29.12.1973 onay günlü imar planında tamamı spor tesisleri, park, koruluk ve deniz sporlarına ayrılan taşınmaz malın 80.000 m2 sinin spor tesislerine ayrılmasına geri kalan kısmının iskana (konut sahasına) açılmasına ilişkin bölümünün Bayındırlık ve İskan Bakanlığınca onaylanmaması işleminin davanın özeti bölümünde belirtilen nedenlerle iptali isteğiyle açılmıştır.
Dairemizin kararı üzerine Naip Üye niyabetinde … ten oluşan bilirkişi kurulunca yapılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucunda düzenlenen raporda özetle: Nüfus projeksiyonlarına ve yeşil alan niteliklerine bağlı olarak yapılan yeşil alan hesapları ile 1980/yılında onaylanan 1/5000 ölçekli imar planında öngörülen yeşil alanların karşılaştırılması sonucunda oyun alanları için ayrılan miktarların hesaplanan miktara yakın çıktığı bu durumun kent içinde dağılması gereken yeşil alanın İmar Planında sağlandığını gösterdiği, ancak spor alanlarında 3.4 hektar, kentin genel yeşilinde ise 8.2 hektarlık bir fazlalık bulunduğu dolayısıyla toplam olarak 12 hektara varan bir yeşil alanlar fazlasının mevcut olduğu, yeşil için ayrılan alanların büyük bir bölümünün (36-6 Hektar) demir yolu, deniz kıyısı Payas Çayı arasında yoğunlaştığı bu nedenle fazlalığın anılan alandan çıkarılmasının planın bütünlüğünü ve işlevler arasındaki ilişkileri zedelemeyeceği, sonuç olarak 31.3.1980/gününde Bayındırlık ve İskan Bakanlığınca onaylanan Payas Kenti Revizyon İmar planının genelde olumlu kararlarla üretildiği, bu nedenle imar planının iptalini gerektiren bir durumun olmadığı dava konusu olan ve onama dışı bırakılan 1932 sayılı parsel ve çevresi için Spor ve yeşil alanlar için en az 15 hektar ayrılması koşuluyla ek revizyon planı yapılmasının gerekli görüldüğü, Belediye Meclisinin kararı ile kabul edilen imar planı değişikliği önerisinin davacı şirkete ait 1932 parsel sayılı taşınmaz malın tahsis şeklini değiştiren bölümünün davalı İdarece onaylanmaması işleminin şehircilik ilkelerine, planlama esaslarına ve kamu yararına uygun bulunmadığı belirtilmiştir.
İmar planları ülke, bölge ve kent verilerine göre, konut, çalışma ve ulaşım gibi kentsel işlevler ile sosyal ve kültürel gereksinimleri var olan ya da sağlanabilecek olanaklar ölçüsünde en iyi biçimde yerine getirmek ve belde halkına iyi yaşama düzeni ve koşulları sağlamak amacıyla kadastral harita ve kentin gelişmesi de göz önünde tutularak hazırlanır ve koşulların zorunlu kaldığı biçimde ve zamanda Yasalarda öngörülen yöntemlere uygun olarak değiştirilebilir.
İmar Kanununun 28.maddesinde imar planlarında, yeşil sahaların tamamının planlamaya esas alınan nüfus başına 7 M2 den aşağı düşürülemeyeceği kurala bağlanmıştır.
Bilirkişiler yukarıda yer alan madde hükmü uyarınca Payas Kentinde kişi başına 7 M2 yeşil alan ayrılmasının doğru olacağı düşüncesiyle bu plan hedefi sununda en az 53 hektar büyüklüğünde yeşil alana ihtiyaç bulunduğunu oysa 1/5000 ölçekli 31.3.1980/onay günlü imar planında 65 hektar ayrılması nedeniyle 12 hektar miktarında kent genelinde bir yeşil alan (oyun alanları, spor tesisleri, park yani yeşil alan türleri) fazlalığı bulunduğunu raporlarında belirtmeleri üzerine ara kararı ile raporda Payas kentinin Sanayi Kenti olma özelliği ve isdemir Demir Çelik Sanayisinin çıkardığı zehirli gazların hava kirlenmesini artırdığı belirtildiğine göre kentin bu durumu dikkate alınarak yasa da belirtilen asgari yeşil alan ölçüsü ile yetinilmesinin ve bu asgari ölçüsünün üzerinde yeşil saha düşünülmemesinin nedeni sorulmuş bilirkişilerce verilen cevapta sanayi kentlerinde kişi başına 7 M2 nin üzerinde yeşil alan ayrılmasının arzu edilen bir durum olduğu ancak planlamaya yönelik kararların alınmasında gerçekleşebilme olasılığının yüksek olmasının kent planlamasının temel ilkelerinden biri olup mevcut sanayi kentlerinde kişi başına düşen yeşil alan miktarının 0.10 ile 2.5 M2 arasında değişirken bu oranı payas kenti için 10-15 M2 olarak önermenin inandırıcı ve gerçekleşebilirliği yüksek bir karar olmadığı belirtilmiştir.
Ağır Sanayi kenti olan Payas’ın Sanati kenti olma özelliği de dikkate alınırsa hızlı nüfus artışına sahne olan ve giderek büyüyen bu kent için ileriye yönelik yani en az 20 yılı kapsayan bir dönem için hazırlanan imar planında kişi başına 7 M2 nin üzerinde yeşil alan ayrılmasında imar mevzuatına aykırılık bulunmamaktadır.
İmar Kanununun 28.maddesi asgari ölçüyü belirleyip bu oranın altına düşülmemesi gerektiğini kurala bağlamıştır. Gerçekleşebilme kriterine gelince zaten yürürlükteki imar planı ile bu husus gerçekleşmiştir.
29.12.1973 onay günlü imar planı uyarınca dava konusu parsel sayılı taşınmaz malın 119-984 M2 si Beden Terbiyesi Genel Müdürlüğünce 1978 yılında kamulaştırılarak uygulamaya geçilmiştir. Bu durumda bilirkişilerce önerilen ek revizyon imar planı mevcut oluşmuş gerçekleşmiş durumun bozulmasına neden olacaktır.
Açıklanan nedenlerle Belediye Meclisinin kararı ile kabul edilen 1/5000 ölçekli imar planı değişikliği önerisinin 1932 parsel sayılı taşınmaz malın onama dışı bırakılarak 31.3.1980/gününde Bayındırlık ve İskan Bakanlığınca onaylanması işleminde şehircilik ilkelerine, planlama esaslarına ve kamu yararına aykırılık görülmediğinden davanın reddine karar verildi.