1. Anasayfa
  2. Danıştay 6. Dairesi Kararları

Danıştay 6. Dairesi E: 1986/78 K: 1986/756 T: 30/09/1986


Mahallinde yapılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu, kültür ve turizm bakanlığınca 17.9.1985/onay tarihli nazım planı da değiştirici nitelikte olan mevzi imar planı (kemer-bingeşik) değişikliğinde şehircilik ilkelerine, planlama esaslarına uyarlık bulunmadığının anlaşılması nedeniyle iptali

Dava, Antalya ili, Manavgat İlçesi, Kemer Köyü, Bingeşik mevkiindeki (A) Tyristik istasyonu ile ilgili olarak Kültür ve Turizm Bakanlığınca 17.9.1985/gününde onaylanan mevzii imar planı değişikliğinin davanın özeti bölümünde belirtilen nedenlerle iptali isteğiyle açılmıştır..

Dairemizin kararı üzerine, 17.9.1985/onay günlü mevzii imar planı değişikliği ile getirilen yeni düzenlemede (sosyal ve teknik donatım alanları, yapı yoğunluğu ve yüksekliği gibi konularla ilgili olarak) şehircilik ve planlama esaslarına, kamu yararına ve çevre düzenine uygunluk bulunup bulunmadığının anlaşılabilmesi için 27.3.1986/gününde Üye niyabetinde Y.Doç.Dr., Y.Doç.Dr. ve Öğr. Gör.”ın katılmasıyla oluşan bilirkişi kurulunca yapılan keşif ve bilirkişi ….

Yukarıda içeriği açıklanan bilirkişi raporu davanın taraflarına tebliğ edilmiş, davacı ve davalı Manavgat Belediye Başkanlığı tarafından bilirkişi raporuna bir itirazda bulunulmamış, diğer davalı Kültür ve Turizm Bakanlığı 25.6.1986/günlü dilekçe ile bilirkişi heyetinin tarafların iddialarını dikkate almaksızın, gayet genel bir yaklaşımla 17.9.1985/onay günlü mevzii planın iptali yönünde görüş bildirdiğini, davacıların iddialarının doğrudan ilgili belgelerden incelenmediğini, Bingeşik turistik istasyonunun da ruhsatlı olmasına rağmen hiçbir inşaatın 1980/mevzii planına uygun bulunmadığını, bütün ruhsatlar ve imar uygulamasının yanlış olduğunu, bilirkişi heyetinin birçok önemli gerçeği araştırmaksızın davacıların iddiasını doğru kabul ettiğini, buna karşılık manavgat belediyesinin savunmasını hiç dikkate almadığını, raporda A Turistik istasyonunda turizm tesis yapılarının önemli bir kısmının gerçekleştiği belirtilmekte ise de, bunun tamamen yanlış bir saptamaya dayandığını, davacılara ait yapıların büyük bir kısmının turistik tesis değil, ikinci konut türünden olduğunu, 1980/mevzii planındaki ortak donatım alanlarının göstermelik olup, bunların kamu eline geçmesi için 42.madde uygulaması yapılarak planda belirtildiği gibi mal sahiplerinin % 20 inşaat hakkı verilmesi gerekirken bu hakkın fiilen davacılarla gasp edildiğini, Bakanlığın hazırladığı 1985/onay tarihli planla davacıların fiilen turistik istasyon olmaktan çıkardıkları yöreyi turistik istasyon yapmak amacıyla bir düzenleme yaptığını ve bu sırada 1980/planına aykırı gerçekleşen yapıların yıkımını önlemek için fiili durumu da dikkate aldığını, yapılan değişikliğin Bayındırlık ve İskan Bakanlığının 12.7.1980/günlü yazısında da belirtildiği gibi nazım imar planı değişikliği olarak nitelendirilemeyeceği,

davalılar yanında davaya katılan Baykallar Turizm ve Ticaret A.Ş. vekili ise; 21.7.1986/günlü dilekçe ile istasyonun yaklaşık % 30 unun maliki olan davacı Yakup Ertosun’un bu kadar yoğun yapı için gereken, yol, yeşil alan, sosyal tesis, otopark, yüzme havuzu için yeterli arsası olmadığından bunları aynı istasyondaki çoğunluğa ait 507.473-479 sayılı parseller üzerine kaydırıldığını, batı kısmına da turizm merkezinde yapılması mümkün olmayan ikinci konutlar yerleştirdiğini, davacı tarafından yapılan bu planın tek taraflı ve mevzuata aykırı olduğunu, bilirkişilerin bile bunu kabul etmek durumunda kaldıklarını, Kültür ve Turizm Bakanlığınca yapılan dava konusu planın 2634 sayılı yasanın amacını gerçekleştiren, yapılan haksızlığı düzelten önceki plan ve ruhsata aykırı yapıları da yasallaştıran bir nitelik taşıdığını, ancak böyle bir planın gerçekleşme olanağı bulunduğunu öne sürerek itirazda bulunmuşsa da bilirkişi raporunda yer alan açıklamalar ve ulaştığı kesin sonuç karşısında yerinde görülmemiştir.

Dava dosyasındaki bilgi ve belgelerle bilirkişi raporunun birlikte incelenmesinden Kültür ve Turizm Bakanlığınca 17.9.1985/gününde onaylanan mevzii planı değişikliğinde şehircilik ve planlama esasları ile kamu yararına uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.

Açıklanan nedenlerle dava konusu mevzii imar planı değişikliğinin iptaline karar verildi.