Yapının muhafazasının mümkün olmadığı belirlenmeden, 6785 sayılı kanunun 20.maddesine istinaden verilen para cezasının tahsilinin mümkün bulunmadığı
Dava, İmar Kanununun 20.maddesi uyarınca verilen para cezasına ilişkin olarak düzenlenen ödeme emrinin iptali istemiyle açılmış, Vergi Mahkemesince alacağın aslına karşı açılan davanın reddedildiği ve alacağın kesinleştiği gerekçesiyle dava reddedilmiş, bu karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
8 Mart 1984/gününde yürürlüğe giren 2981 sayılı “İmar ve Gecekondu Mevzuatına Aykırı Yapılara Uygulanacak Bazı İşlemler ve 6785 sayılı İmar Kanununun Bir Maddesinin Değiştirilmesi Hakkında Kanunun 1,2,4,8,9,11 ve 12.maddeleri hükümleriyle, imar ve gecekondu mevzuatına aykırı olarak inşa edilmiş olan yapılar bu kanun kapsamına alınmış ve bu kanun kapsamına giren ve yıkılmamış durumda olan yapıların, haklarında idari ve yargı mercilerince evvelce yıkma kararı alınmış olsa bile yeniden tesbit ve değerlendirmeye tabi tutulması, tesbit ve değerlendirme sonucuna göre aynen ya da düzeltilerek muhafazası mümkün olanların yapı ruhsat ve kullanma iznine bağlanması esası kabul edilmiş, aynı yasanın 19.maddesinde de “Bu kanuna göre ruhsat ve kullanma izni verilen yapılara 6785 sayılı İmar Kanununun 18 ve 20.maddelerine göre para ceza tahakkuk ettirilemez ve tahakkuk ettirilmiş cezalar terkin edilir” kuralı yer almıştır. Bu Kanun hükümlerinin uygulanamayacağı yapılar ile bu Kanundan yararlanamayacak yapılar ise, sözü edilen Kanunun 3 ve 14. maddelerinde belirtilmiştir.
İster özel hukuk isterse kamu hukuku alanına ilişkin olsun; Kanunlar, kural olarak, oluşum halindeki henüz tamamlanmamış olan hukuki durumlara ve sürüp giden işlemlere derhal etkilerini gösterirler. Bu durum, hukukun genel ilkesinin gereğidir. Ayrıca, Yasa, zaman bakımından uygulama kuralı koymuşsa bu kurala uygulayacağı da kuşkusuzdur.
2981 sayılı Kanunun, 2 Haziran 1981/tarihinden önce yapılan gecekondular ile 1 Ekim 1983/tarihinden önce inşasına başlanan imar mevzuatına aykırı bütün yapıları kapsamına aldığı ve bu yapılar hakkında zaman bakımından açık bir uygulama kuralı koyduğu belirgin biçimde ortadadır.
Bunun yanı sıra, Kanun koyucunun anılan Kanunun 19.maddesi hükmü ile, 6785 sayılı Kanunun 18 ve 20.maddelerine dayanılarak verilmiş olan para cezalarının alınabilmesi için, yapının muhafazasının mümkün olmaması koşulunun gerçekleşmiş olmasına bağlı tuttuğu da açıktır.
Olayda 2981 sayılı Kanun kapsamına giren ve para cezası verilmesine ne den olan yapının tesbit ve değerlendirilmesi yapılmadan ve yapının muhafazasının mümkün olmadığı karara bağlanmadan, başka bir deyişle kanun-koyucunun varlığını zorunlu gördüğü koşul gerçekleştirilmeden Yasa da öngörülen koşulun henüz oluşmadığı aşamada 6785 sayılı İmar Kanununun 30.maddesi gereğince verilmiş para cezalarının tahsili mümkün değildir.
Açıklanan nedenlerle temyize konu Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, uyuşmazlığın niteliği ve dava dosyasında yer alan bilgi ve belgeler dava hakkında karar vermeye yeterli görüldüğünden, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 2.bendi uyarınca işin esasının incelenmesine geçilerek yukarıda belirtilen nedenlerle dava konusu işlemin iptaline karar verildi.