1. Anasayfa
  2. Danıştay 6. Dairesi Kararları

Danıştay 6. Dairesi E: 1987/752 K: 1988/244 T: 22.2.1988


İmar yasası uyarınca planlama kademeleri arasında uyum gözetilmeli ve şehircilik ilkelerine uyulmalıdır.

İstemin Özeti: İstanbul, … Köyü, 4 pafta, 217, 227, 215, 5550 ve 5664 parsel sayılı taşınmazların otogar alanına ayrılmasına ilişkin 31.5.1985/onay tarihli 1/5000 ölçekli nazım imar planı ile 23.7.1985/onay günlü 1/1000 ölçekli imar uygulama planının iptali dileğiyle açılan davanın 1/1000 ölçekli plana yönelik kısmı hakkında karar verilmesine yer olmadığına, nazım imar planının ise iptaline dair İstanbul 3 ncü İdare Mahkemesinin 25.11.1986/günlü, E: 1985/339; K: 1986/796 sayılı kararının iptale ilişkin kısmının; 1/50.000, 1/25.000, 1/5000 ve 1/1000 ölçekli plan kademeleri arasındaki hiyerarşinin 3194 sayılı İmar Kanunu ile getirildiği, fakat dava konusu 1/5000 ölçekli planın onandığı tarihte yürürlükte olan 6785 sayılı Yasada böyle bir koşulun öngörülmediği, davacıların amacının kamulaştırmayı geciktirip bedelin artmasını sağlamak olduğu öne sürülerek bozulması istenilmektedir.

Savunmanın Özeti: Temyiz edilen kararda bozma nedenlerinden hiçbiri bulunmadığından, usul ve kanuna uygun olan kararın onanması gerektiği savunulmaktadır.

Danıştay Savcısı A.Ş.`nin Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49 ncu maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp İdare Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.

Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle İdare Mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

Türk Milleti Adına Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince Tetkik Hakimi A.Ö.`nün açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra temyiz isteminin süresinde olduğu görülerek işin gereği düşünüldü: Dava, İstanbul …, 4 pafta, 217, 227, 215, 5550 ve 5664 parsel sayılı taşınmazların otogar alanına ayrılmasına ilişkin 31.5.1985/onay tarihli 1/5000 ölçekli nazım imar planı ile 23.7.1985/onay günlü 1/1000 ölçekli imar uygulama planının iptali dileğiyle açılmış, İdare Mahkemesince; davalı idare tarafından dava konusu 1/1000 ölçekli imar uygulama planının 12.3.1986/gününde onaylanan yeni 1/1000 ölçekli planla ortadan kaldırıldığının belirtilmesi nedeniyle davanın 1/1000 ölçekli imar uygulama planına yönelik kısmı hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş, davanın 1/5000 ölçekli nazım plana ilişkin kısmına gelince; mahallinde yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucunda düzenlenen bilirkişi raporu ile dava dosyasının birlikte incelenmesinden dava konusu taşınmazların yer aldığı alanın 1980/ve 1984/yılında onaylanan gerek 1/50.000 ölçekli İstanbul Metropoliten alan planında gerekse, 1/25.000 ölçekli çevre düzeni nazım imar planında hal yerine tahsisli olduğu, ancak 1/5000 ölçekli nazım planla taşınmazların otogar alanına ayrıldığının anlaşıldığı, 1/5000 ölçekli nazım imar planlarının 1/25.000 ölçekli çevre düzeni planı ile 1/50.000 ölçekli Metropoliten alan planlarına uyumlu düzenlenmesinin planlama ilkelerinden olduğu, olayda ise son 8 ay içinde 5 adet 1/5000 ölçekli plan yapıldığı ve her seferinde söz konusu taşınmazlar değişik düzenlemelerde bulunulduğu, bu durumun malikin tasarrufunda kararsızlıklara neden olmasının yanısıra imar yasasının öngördüğü planlama kademeleri arasındaki uyumun gözetilmemesi karşısında 1/5000 ölçekli nazım planının davacıya ait taşınmazlarla ilgili kısmında planlama esasları şehircilik ilkelerine uyarlık bulunmadığı gerekçeleriyle dava konusu imar planı değişikliği işlemi iptal edilmiş, İdare mahkemesi kararının iptale ilişkin kısmı davalı belediye tarafından temyiz edilmiştir.

Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu İstanbul 3 ncü İdare Mahkemesinin 25.11.1986/günlü, E: 1985/339; K: 1986/796 sayalı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu`nun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının ONANMASINA, 22.2.1988/gününde oybirliğiyle karar verildi.