1. Anasayfa
  2. Danıştay 6. Dairesi Kararları

Danıştay 6. Dairesi E: 1988/2051 K: 1989/2315 T: 28/11/1989


Mahallinde yapılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen rapor ile dosyadaki belgelerden dava konusu parselin antik side kentinin nekropol (mezarlık) alanında ve 1. derece sit alanında kaldığı anlaşıldığından bu yerde geçici inşaat yapılması yolundaki davacı isteminin reddine karar verilmesinde isabetsizlik görülmediği

Dava, davacıya parselin imar planında genellikle ağaçlandırılacak ve kısmen yeşil alan olarak belirlendiği, burada metruk mezarlık ve tarihi harabeler bulunduğu için pasif yeşil alan olarak belirlendirğinin anlaşıldığı, ayrıca turizm alanı içinde kalan yerlerde 2634 sayılı Yasanın öncelikle uygulanması gerektiği gerekçesiyle geçici inşaat izni verilemeyeceğine ilişkin belediye encümeni kararının iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince mahallinde yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen raporda imar planında 238 sayılı parselin bir kısmının mezarlık, bir kısmının harabe, bir kısmının da ağaçlandırılacak alan içerisinde kaldığı, imar planında mevcut bir yola cephesinin bulunmadığı, parselin Side Turistik Düzenleme Projesi kapsamında olması nedeniyle imar uygulamalarında Kültür ve Turizm Bakanlığının görüşünün alınması gerektiği, anılan Bakanlığın ise Taşınmaz Kültür ve Tabiat Varlıkları Yüksek Kurulunun sit alanlarına ilişkin kararları belli olmadan geçici inşaat izni verilmesinin uygun olmadığı yolunda görüş bildirdiği, Side Müze Müdürlüğü yazısında taşınmazın sit alanında kaldığının belirtildiği, sonuç bölümünde 238 sayılı parselin hem Side Turistik Düzenleme Projesi kapsamında, hemde kesin inşaat yasağı bulunan 1.derece sit alanında kalması nedeniyle yukarıda anılan Bakanlık ve Müze Müdürlüğünün uygun görüşleri olmadığı sürece bu parsel için geçici inşaat izni verilmesinin mümkün olmadığının açıklandığı, dava dosyası ve bilirkişi raporunun birlikte incelenmesinden 238 sayılı parselin Antik Side Kentinin Nekropol (mezarlık) alanı içinde ve Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulunca 1976 yılında korunması gerekli eski eser alanı olarak tescil edilen ve kesin inşaat yasağı getirilen 1.derece sit alanı içinde kaldığının anlaşıldığı gerekçesiyle dava reddedilmiş, karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Dava konusu işlemin iptali istemi ile açılan davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki temyiz konu İdare Mahkemesi kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.