Bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen raporda davacıya ait taşınmazın otopark yerine ayrılmasında şehircilik ilkeleri ve planlama esaslarına aykırı olduğu belirtilmiş ve mahkemece bu görüş benimsenerek imar planı değişikliği iptal edilmişse de bilirkişi raporunda plan değişikliğinin şehircilik ilkeleri ve planlama esaslarına aykırılığının ayrıntıları ile açıklanmadığı, turistik tesislerde kalmayan kişilerin otopark ihtiyacının karşılanması yönünden bu alana ihtiyaç olup olmadığının açıklığa kavuşturulmadığı nedeniyle bu hususların yeni bir bilirkişi kuruluna incelettirilmesi gerektiği
Dava, davacının zilyedi olduğu taşınmazın 1/1000 ölçekli uygulama imar planında otopark olarak ayrılmasına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince mahallinde yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucunda düzenlenen raporda, dava konusu parselin 5.11.1986 günlü Belediye Meclisi kararı ile onanan 1/1000 ölçekli Uygulama İmar Planında otopark alanı olarak ayrılan yerde kaldığı, dava açıldık tan sonra Belediye Meclisinin 18.11.1987/günlü kararı ile onanan tadilat planında da yerin aynı konumunun muhafaza edildiği, planda Antalya-Kemer yolunun kara tarafının genellikle turizm fonksiyonuna ayrıldığı, bu kabulün Antalya şehri için planlama ilkelerine göre doğru olduğu, ancak turizm alanları arasında yer yer park ve otopark kullanışları görüldüğü oysa bu tür alanların turizm alanları içinde ve turizm tesislerinin planlamasında hemen yakınlarında otopark yerlerinin düşünülmesinin gerektiği, hem işletme ve hem de kullanıcı açısından bu hususun zorunluluk gösterdiği, turizm tesislerinin park ve bahçe içinde planlamalarının gelen turistlerin dinlenme ihtiyacını yakın yerlerde gidermeleri yönünden gerekli olduğu, bu nedenle 1/1000 ölçekli planlarda yer alan park ve otopark kullanışlarından ziyade çocuk bahçesi, spor alanı, sosyal tesisler gibi ortak donatı alanlarına ihtiyaç olduğu, bunun ise planda söz konusu turizm alanları içinde görülmediği, diğer yönden bu tür sosyal donatı alanlarının bir veya birkaç parsel üzerine konması yerine parsellerden ayrılacak %3’lik düzenleme payları ile oluşturulacak alanlar üzerine konmasının hem şehircilik ve hem de hakkaniyet prensipleri yönünden uygun olacağı, bu hususlar nedeni ile dava konusu parsel üzerinde getirilen bu kullanışın gereksiz olduğu, her bir turizm tesisi ile birlikte bu kullanışın getirilmesinin daha uygun olacağı bu nedenle dava konusu taşınmazın imar planı ve tadilat imar planında oto park alanı olarak belirlenmesinin şehircilik ilkeleri, planlama esasları ve kamu yararına uygun bulunmadığı belirtildiğinden bu gerekçeyle 438 parsel otopark olarak belirlenmesine ilişkin işlemin iptaline karar verilmiş ve bu karar davalı idare tarafından temyiz edilmiştir.
İdare Mahkemesince karara dayanak yapılan keşif ve bilirkişi raporunda, dava konusu taşınmazın otopark olarak belirlenmesinin şehircilik ilkeleri ve planlama esaslarına aykırılığın ayrıntıları ile açıklanmadığı, dosyada mevcut planın incelenmesinden çevrede esasen çocuk bahçesi, park gibi sosyal donatı alanlarının ayrıldığı, öte yandan, genel otoparkla turistik tesis otoparkının hizmet alanlarının farklı olması nedeniyle, bir turistik tesiste kalmayan kişilerin kısa süreli otopark ihtiyaçlarını karşılamak yönünden bu alana ihtiyaç olup olmadığı ve davalı idarenin plan değişikliğine gerekçe gösterdiği meltem rüzgârlarının daha içerilere doğru gidebilmesi için çeşitli açıklıklar bırakılarak gerilere doğru hava koridorlarının oluşturulmaya çalışıldığı hususlarının bilirkişilerce irdelenmediği anlaşılmış olup, bu hususların yeni bir bilirkişi kuruluna incelettirilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.
Açıklanan nedenlerle İdare Mahkemesi kararının bozulmasına karar verildi.