1. Anasayfa
  2. Danıştay 6. Dairesi Kararları

Danıştay 6. Dairesi E: 1991/2095 K: 1992/3563 T: 13/10/1992


Eski eser olan yapıya taşınmazın yola isabet eden bölümünün terkinden sonra yenileme ruhsatı verilebileceğine ilişkin işlemde isabet görülmediği

Dava, 23 parsel sayılı yere ilişkin ruhsat talebinin parselin imar istikametinin imar planına göre gerçekleştirilmesinden sonra kabul edileceği gerekçesiyle reddine ilişkin Büyükşehir Belediye Başkanlığı kararının iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince, Boğaziçi öngörünüm bölgesinde 2.grup eski eser olan uyuşmazlık konusu yapının Taşınmaz Kültür ve Tabiat Varlıkları Yüksek Kurulu kararıyla 2 A II grubu olarak belirlenerek onarım projesinin onanmak üzere Taşınmaz Kültür ve Tabiat Varlıkları Bölge Kurulu Büro Müdürlüğüne iletilmesine karar verildiği, Bölge Kurulu kararıyla da söz konusu yerde gönderilen projesine göre uygulama yapılacağına karar verilerek söz konusu projenin onaylandığı, davalı idarece de projenin tasdik edilmesi üzerine davacının yenileme projesine ilişkin olarak ruhsat talebinin, onarımına öncelik verilmesi gereken eski eser yapının ruhsat işlemlerine parselin imar istikametinin imar planına göre gerçekleştirilmesinden sonra devam edileceği gerekçesiyle reddedildiğinin anlaşıldığı, belediyelerin inşaat ruhsatı isteklerini yasal çerçevesinde incelemek zorunda olduklarından 2960 sayılı kanunun 3/d maddesi, 2863 sayılı kanunun 3/a-4 maddesi hükümleri ve imar mevzuatında inşaat ruhsatının imar istikametinin imar planına göre gerçekleştirilmesinden sonra verilebileceği konusunda bir düzenleme bulunmadığından davacıya ait eski eser taşınmazın imar planında yola isabet eden bölümünün terkinden sonra yenileme ruhsatı verilebileceğine ilişkin dava konusu işlemde mevzuata uyarlılık bulunmadığı gerekçesiyle iptal edilmiş, bu karar davalı idare vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu İstanbul 2.İdare Mahkemesinin, 14.2.1991 günlü, 1991/357 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.