Mülkiyeti Çukobirlik’e ait taşınmazın 2942 sayılı Yasanın 30. maddesine göre belediyeye devrini öngören işlemin idari davaya konu edilebilecek bir işlem olmadığı.
Dava, mülkiyeti davacı birliğe ait bir kısım taşınmazın 2942 sayılı Kanunun 30.maddesi uyarınca davalı idareye devrini öngören belediyenin kararının iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince; 2942 sayılı Kanunun 30.maddesinin 2.fıkrasında taşınmaz mala, kaynak veya irtifak hakkına ihtiyacı olan idarenin ödeyeceği bedeli de belirterek mal sahibi idareye yazılı olarak başvuracağı, mal sahibi devre muvafakat etmez veya altmış gün içinde cevap vermez ise anlaşmazlığın çözümünü isteyen idarenin başvurusu üzerine Danıştay’ın ilgili idari dairesince incelenerek iki ay içinde kesin karara bağlanacağının hükme bağlandığı, 2577 sayılı Kanunun 14.maddesinin 3.fıkrasının (d) bendinde ise, idari davaya konu teşkil edecek işlemin kesin ve yürütülmesi zorunlu bir olması gerektiğinin belirtildiği, davacı birliğin 2942 sayılı Kanunun 30.maddesinde sayılan kamu kurumlarından olmasa bile dava konusu encümen kararının davacı birliğin mülkiyetinde bulunan taşınmazın bedel karşığında Ceyhan Belediyesine devredilmesi istemini içerdiği, ortada bir kamulaştırma işlemi de olmadığı, bu haliyle kesin ve yürütülmesi gerekli bir işlemden bahsedilemeyeceği gerekçesiyle davanın incelenmeksizin reddine karar verilmiş, bu karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu işlemin iptali istemi ile açılan davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle incelenmeksizin reddi yolundaki temyize konu Adana 2. İdare Mahkemesinin 4.4.1991 günlü, 1991/260 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.