Henüz parselasyona tabi tutulmadığı anlaşılan yerde yol artığı olduğu belirtilen taşınmazın 3194 sayılı yasanın 17. maddesine göre satışına karar verilmesinde isabet görülmediği
Dava, 1080 ve 1081 parsel sayılı taşınmazlar arasında kalan ve tapuda yol alarak görülen 48 m2.lik taşınmazın imar planına uygunluğu sağlamak amacıyla 3194 sayılı yasanın 17.maddesi uyarınca 1081 parsel sahibine satışına ilişkin belediye encümeni kararının iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince, imar planının uygunluğunu sağlamak amacıyla belediyeye ait 48 m2.lik taşınmazın 1081 parsel sahibine satılması işleminin yerinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş ve bu karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
3194 sayılı İmar Yasasının 17.maddesinde, “belediye veya valilik, kendi malı olan veya imar planlarının tatbiki sonucu kamulaştırmadan artan parçalarla, istikameti değiştirilen veya kapanan yol ve meydanlarda hasıl olan sahalardan müstakil inşaata elverişli olmayan parçaları, bitişiğindeki arsa veya bina sahibine bedel takdiri suretiyle satmak, gayrimenkul sahiplerinin yola giden yerlerden dolayı tahakkuk eden istihkaklarını bedel takdiri suretiyle değiştirmek veya komsu gayrimenkul sahibi takdir edilen bedelle satın almaktan imtina ederse, şuyulandırıp satmak suretiyle imar planına uygunluğunu temin eder” hükmü yer almıştır.
Dava dosyasının incelenmesinden, uyuşmazlık konusu taşınmazların bulunduğu alanda imar planının mevcut olduğu ancak henüz 3194 sayılı yasanın 18.maddesinin uygulanarak düzenleme yapılmadığı anlaşılmıştır. Bu durumda, parselasyon planı düzenlenmeden ve uygulaması yapılmadan yol artığı olarak belirlenen ve satışı yapılan yerin hangi parsele bitişik olacağı belirlenemeyeceği gibi bu aşamada imar planına uygunluğun sağlanması da mümkün olamayacağından bu yerin, 1080 parsel sayılı taşınmaz sahibinin bu yoldan yararlanmadığı gerekçesiyle 1081 parsel sahibi ne satılmasına ilişkin encümen kararında 3194 sayılı yasanın 17.maddesine uyarlık bulunmadığından, İdare Mahkemesince davanın reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle temyize konu Eskişehir İdare Mahkemesinin, 10.4.1991 günlü, 1991/352 sayılı kararının bozulmasına karar verildi.