Ruhsata bağlanması mümkün iken yapılan bildirime karşın yasal süre içerisinde ruhsata bağlanmayan yapının yıktırılmasına karar verilmesinde isabetsizlik yoktur.
İstemin Özeti: İstanbul 4. İdare Mahkemesinin 19.2.1992 günlü, E:1991/763, K:1992/203 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu öne sürülerek bozulması istenilmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, Sarıyer İlçesi, Bahçeköy, Prof.Dr. Sıtkı Ercüment Sokak 32 ada, 10 parsel sayılı yerde yapılan ruhsatsız yapının yıkılmasına ilişkin 3.6.1991 gün ve 576 sayılı davalı belediye encümeni kararının davanın özeti bölümünde açıklanan sebeplerle iptali istemiyle açılmış, idare mahkemesince; 32 ada, 10 parsel sayılı yerde, 8×10 ebatlarında temeli atılmış, tahliye betonu atılırken tespit edilen ruhsatsız yapıya ilişkin 10.12.1990 tarih, 0736 sayılı 1 no.lu yapı tatil tutanağı düzenlendiği, inşaatın faaliyetten men edilerek mühürlendiği, bu tutanağın bir sureti inşaat mahalline asılmak suretiyle usule uyun tebliğ edildiği, 7.1.1991 ve 0329 sayılı 2 no.lu yapı tatil tutanağı ile zemin kat üzerine kolon dikilmek, duvar örülmek ve tahliye betonu atılmak suretiyle kaçak inşaata devam edildiğinin tespit edildiği, tekrar mühürlendiği, söz konusu inşaatın 3.8.1987/onay tarihli 1/1000 ölçekli Bahçeköy ıslah imar planının da konut alanı içinde kaldığı, 22.3.1991 tarih ve 6840 sayılı yazı ile ilgilisinden kaçak yapının ruhsata bağlanmasının istendiği, yasal süresi içinde ruhsata kavuşturamaması üzerine dava konusu yıkım kararının alındığı, bu durumda ruhsatsız olarak inşa edilen inşaatın mühürlenmesine rağmen faaliyete devam edilen, ruhsata bağlanması mümkün iken yasal süresi içinde ruhsata kavuşturulmayan kaçak yapının yıkılması yönünde tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, bu karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
SONUÇ: Dava konusu işlemin iptali istemi ile açılan davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki temyize konu İstanbul 4.İdare Mahkemesinin 19.2.1993 günlü, E:1991/763.K: 1992/203 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının ONANMASINA, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 1.4.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.