1. Anasayfa
  2. Danıştay 6. Dairesi Kararları

Danıştay 6. Dairesi E: 1992/3665 K: 1993/4391 T: 20.10.1993


Birkaç defa imar planı değişikliğinin yapılmasının plan ana kararlarını bozduğu ve planlamada aranan süreklilik ilkesinin zedelendiğinden imar planı değişikliğinin iptali gerekir.

İstemin Özeti: Konya İdare Mahkemesinin 27.5.1992 günlü, E: 1991/1134, K: 1992/456 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu öne sürülerek bozulması istenilmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:

Dava, davacıya ait Konya İli, Doğanhisar İlçesi, Anıt Meydanı; 112 ada, 25 parsel sayılı taşınmazın imar planında çocuk parkı ve kültür sarayı olarak ayrılmasına ilişkln 25.10.1991 günlü, 10 sayılı belediye meclisi kararıyla onanan imar planı değişikliğinin iptali istemiyle açılmış, idare mahkemesince; mahallinde yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen raporda; dava konusu taşınmazın 1980/onay tarihli imar planında dört kat ticaret sahasına isabet ettiği, belediye meclisinin 5.2.1990 günlü 1 sayılı kararı ile dava konusu taşınmazın da içinde bulunduğu alanın “belediye pasajı” olarak değiştirildiği, belediye meclisinin bu kararına yapılan itiraz sonucu 14.3.1990 günlü, 2 sayılı karar ile “belediye pasajı” ibaresinin “belediye pasajı ve kültür merkezi” olarak değiştirildlği, taşınmaz maliklerinin itirazları sonucu yeniden 25.10.1991 günlü, 10 sayılı belediye meclisi kararıyla yeni bir düzenleme yapılarak “belediye kültür hizmetleri alanı ve otopark alanı” olarak ayrıldığı, 1980/onanlı imar planında gerekli sosyal ve teknik donatı alanlarının düzenlendiği, özel mülkiyete konu olanlar üzerinde şu veya bu isim altında çeşitli defalar imar planı değişikliği yapılması nedeninin anlaşılamadığı, şayet beldeye bir kültür tesisi kazandırılmak isteniliyor ise, imar planında belediye hizmetlerine ayrılan ve kamulaştırılması yapılmamış alanların kamulaştırma işlemleri tamamlanarak planda hiçbir değişiklik yapılmaksızın gerçekleştirilebileceği öte yandan dava konusu alanda otopark alanının düzenlenmesinin gerçekçi olmadığı zira dava konusu taşınmaz çevresinde 1980/onanlı imar planında iki adet genel otopark yeri ayrıldığı ve bu alanların büyük bir bölümü kamuya ait alanlar olmasına karşın herhangi bir otopark düzenlenmesinin yapılmadığı, sonuç olarak dava konusu taşınmaz üzerinde yapılan imar planı değişikliğinin şehircilik ve planlama ilkeleri ile kamu yararı amacına uygun olmadığı kanaatine varıldığı, davacı taşınmazının bulunduğu alanda birkaç defa imar planı değişikliğinin yapılmasının plan ana kararlarını bozduğu ve planlamada aranan süreklilik ilkesinin zedelendiği gerekçesiyle dava konusu imar planı değişikliğinin iptaline karar verilmiş ve bu karar davalı idarece temyiz edilmiştir.

Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu Konya İdare Mahkemesinin 27.5.1992 günlü, E: 1991/1134, K: 1992/456 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu`nun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 20.10.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.