Yerinde yapılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen rapor ile dosyadaki belge ve bilgilerin incelenmesinden, taşınmazın imar planı değişikliği ile terminal, hal ve pazar yerine ayrılmasında isabet görülmediği anlaşıldığından, anılan imar planı değişikliğinin mahkemece iptaline karar verilmesinde mevzuata aykırılık bulunmadığı
Dava, Petrol Ofisi Anonim Şirketine ait taşınmazların Petrol ve madeni yağlar depolama alanından çıkarılarak otobüs terminali, hal ve Pazar yeri alanına dönüştürülmesine ilişkin belediye meclisi kararının iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince; Bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen raporda, Mudanya-Bursa bağlantısının sağlandığı kesimde yer alan Petrol ve madeni yağlar depolama faaliyetinin 1955 yılından beri sürdürdüğü, Petrol Ofisi tesisleri, idari bina, lojman, su deposu, yakıt tankları, pompaj istasyonları gibi kendi ölçeklerinde geniş bir alanı işgal ettiği, İller Bankasınca yeni den ele alınan Mudanya İmar Planı içerisinde belediye meclisince onaylanan dava konusu revizyon ve ilave imar planı ile kıyı kesimi parka, akaryakıt tanklarının bulunduğu zemin otoparka, kuzeyi, hal ve Pazar yerine çevrildiği, su deposu ve İdare binasının bulunduğu alan ise Otobüs terminali ve otoparka, lojmanların bulunduğu kesim belediye hizmet alanına dönüştürüldüğü, Mudanya gibi hızlı bir kentleşme gösteren, yüksek potansiyel arz eden bir yerleşime verilen plan kararında sağlıklı bir düşünce ile mevcut arazi kullanım biçimlerinin yeterince incelenmediği, dava konusu alana getirilen değişikliklerin rantabilite hesapları dışında planlandığı, şehrin sosyo-ekonomisi düşünülmeden fonksiyon değişikliği yapıldığı, şehircilik ilkeleri, planlama esasları ve kamu yararına aykırı olduğu belirtilmiş olduğundan idarece yapılan dava konusu imar planı değişikliği işleminde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle iptaline karar verilmiş, bu karar davalı idare vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu Bursa 2.İdare Mahkemesinin 11.12.1991 günlü, 1991/922 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.