ÖZET: Ruhsatsız olması nedeniyle yıktırılmasına karar verilmesine karşın belediyece yıktırılmayan ve iskan edilmesine göz yumulan binanın kendiliğinden yıkılması sonucu ölenlerin yakını olan davacıya manevi tazminat verilmesinde isabetsizlik yoktur.
TÜRK MİLLETİ ADINA, Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince gereği görüşüldü: KARAR : Dava, ……. İli, ……. Mah. 73 pafta, 102 ada, 4 parsel sayılı taşınmaz üzerine ruhsatsız olarak inşa edilen yapının yıktırılması yolunda belediye encümenince karar alınmasına rağmen yapının yıktırılmaması ve iskan edilmesine göz yumulması sonucu 3.1.1983 gününde binanın kendiliğinden yıkılması nedeniyle binada ikamet eden yakınlarının ölümünden dolayı duyulan acı ve eleme karşılık toplam 5.500.0000.- lira manevi tazminat ödenmesi istemiyle açılmış, idare mahkemesince; Anayasanın 125. maddesinin son fıkrasında “idare kendi eylem ve işlemlerinden doğan zararı ödemekle yükümlüdür.” hükmüne yer verildiği, olay tarihinde yürürlükte bulunan 6785 sayılı yasa ile belediyelere ruhsatsız yapılan inşaatların durdurulması ve yasal süresinde ruhsata bağlanmaması halinde yıktırılması yolunda görevler verildiği, sözü edilen Bodrum+Zemin+6 normal katlı ruhsatsız yapının belediye elemanlarınca 25.10.1980 ve 22.4.1981 günlerinde tespit edilerek mühürlendiği, 28.4.1981 günlü, 920 sayılı belediye encümeni kararıyla yıktırılması yolunda işlem tesis edildiği ancak, bina yıkılmadığı gibi belediyece şehir suyu, Türkiye Elektrik Kurumunca elektrik verilerek iskan edilmesine göz yumulduğu, bu durumda, davalı ……. Belediye Başkanlığının yasaların belediyeye verdiği görev ve sorumlulukları zamanında yerine getirmeyerek hizmet kusuru işlediğinin açık olduğu ve kaçak yapının çökmesi sonucu yakınlarının ölümü nedeniyle davacıların duyduğu acı ve eleme karşılık manevi tazminat ödenmesinin yerinde olduğu gerekçesiyle 5.500.000.- lira manevi tazminat isteminin kabulüne karar verilmiş, bu karar davalı idare vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyize konu ……. İdare Mahkemesinin 18.2.1992 günlü, E:1990/742, K: 1992/89 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunun 49. maddesi 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanması 25.10.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.