Bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen raporda yol artığı yerin komşu taşınmaz maliki yerine davacıya satışının daha uygun olacağı belirtildiğinden, 3194 sayılı yasanın 17. maddesine dayanılarak yapılan satış işleminin mahkemece iptaline karar verilmesinde isabetsizlik görülmediği
Dava, davacıya ait taşınmazın bitişiğinde bulunan ve imar planına göre kapanan kadastro yolunun 86 m2.lik kısmının 3194 sayılı Yasanın 17.maddesi gereğince komşu parsel sahiplerine satılmasına ilişkin Belediye Encümeni kararının iptali istemiyle açılmış; İdare Mahkemesince, Danıştay 6.Dairesinin 1991/2445 sayılı bozma kararına uyularak, Belediyeler Tip İmar Yönetmeliğinin 17.maddesinde asgari parsel büyüklüklerinin gösterildiği ve parsel derinliğinin ikamet ve ticaret bölgelerinde ön bahçesiz nizamda 13 metreden az olamayacağının belirtildiği, 3194 sayılı Yasanın 17.maddesi uyarınca yol artıklarının satılmasında gözetilecek amacına imar planına uygunluğun sağlanması olduğu, uyuşmazlık konusu yol artığının hangi parsele satılmasında imar planına uygunluğun sağlanacağının belirlenmesi için yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen raporda özetle, kadastro yolunun Tip İmar Yönetmeliğinin anılan maddesinde belirtilen asgari parsel derinliğini sağlamak için davacıya satılması gerektiği, komşu parsele satılmasında bir zorunluluk bulunmadığının ifade edildiği, bu komşu parsele satılmasında bir zorunluluk bulunmadığının ifade edildiği, bu durumda kadastro yolunun davacıya satılması gerekirken, aksine tesis edilen işlemde mevzuata uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu kararın iptaline karar verilmiş, karar davalı belediye başkanlığı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu Adana 1.İdare Mahkemesinin 27.5.1992 günlü, 1992/388 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.