İmar planında konut bölgesine ayrılan yerdeki gecekondunun korunması mümkün değilse başka bir yerden arsa veya hisse verilmeksizin bayındırlık ve iskan bakanlığının yazısına istinaden korunmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle kamulaştırılmasında isabet görülmediği
Dava, Ankara, Dikmen mahallesi sınırları içinde imar planı ile oluşturulan mülkiyeti Çankaya Belediyesine ait, imarın 7268 ada, 9 parseli üzerinde bulunan davacıya ait tapu tahsis belgeli gecekondunun kamulaştırılmasına ilişkin belediye encümeni kararının iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince; 2981 sayılı Yasanın 10 ve 13.maddelerine değinildikten sonra davacının tapu tahsis belgeli gecekondusunun Bayındırlık ve İskan Bakanlığının “mevcut onaylı imar planının uygulama niteliğini yitirmemiş kısımlarında yer alan gecekondular için düzenlenen tapu tahsis belgelerinin doğrudan tapuya dönüştürülmesinin Kanunun 10.maddesine göre mümkün olmadığı” yolundaki yazısına dayanılarak tapu verilmeyip kamulaştırılması yoluna gidildiği, mahkemelerinin ara kararına verilen cevapta dava konusu parselin 3 katlı konut bölgesinde kaldığı, yola mesafesinin 7 metre, yan komşu mesafelerinin 3 metre, inşaat cephesinin takriben 12 metre, inşaat derinliğinin 22 metre olduğunun belirtildiği, imar planlarının uygulama niteliğine kaybetmemiş kısımlarında bulunan gecekonduların da koşulları taşıması durumunda imar affından yararlanmalarında hukuki engel bulunmadığı, kesin parselasyon planında konut bölgesi olarak ayrılan yerde kalan davacıya ait gecekondunun, mevcut imar durumuna göre korunamayacağı konusunda bir saptama yapılmadan Bakanlık yazısına dayanılarak korunmasının mümkün olmadığı kabul edilemeyeceği gibi, davacıya gecekondu ıslah ve önleme bölgesinden arsa veya hisse verilmeksizin tesis edilen işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle iptaline karar verilmiş, bu karar davalı idare vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu Ankara 9.İdare Mahkemesinin 17.11.1992 günlü, 1992/2042 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.