Eski eser tescilli yapının başka bir yere nakledilebileceği yolundaki yüksek kurul kararı mahkemece iptal edilmiş olduğundan, artık buradaki yapı nedeniyle yol geçirilmesi hukuken mümkün bulunmadığı nedeniyle mahkemece imar planı değişikliğinin iptaline karar verilmesinde isabetsizlik görülmediği
Dava, 259 ve 468 ada sayılı taşınmazları kapsayan Beykoz-Yalıköy arasındaki mevcut yolun genişletilmesine ilişkin 1/1000 ölçekli uygulama imar planı değişikliğinin, imarın 468 ada, 1 parsel sayısında kayıtlı taşınmaza ilişkin bölümünün iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince; dava konusu taşınmaz üzerinde bulunan eski eser tescilli yapının başka bir yere nakledilebileceğine ilişkin Taşınmaz Kültür ve Tabiat Varlıkları Yüksek Kurulunun 11.12.1986 günlü, kararına karşı açılan davada, İstanbul 2.İdare Mahkemesince verilen 1990/53 sayılı iptal kararının temyiz edilmesi üzerine, Danıştay Altıncı Dairesinin 1990/2262 sayılı kararıyla bozulduğu, ancak İdare Mahkemesince eski kararda ısrar edilmesi üzerine kararın temyiz edildiği ve Danıştay İdari Dava Daireleri Genel Kurulunun 1993/34 sayılı kararı ile mahkeme kararının onandığı ayrıca, aynı taşınmazdaki yapının tescilinin devamına ve başka bir yere nakledilmelerine ilişkin teklif projesinin uygun olduğu yolundaki Taşınmaz Kültür ve Tabiat Varlıkları Yüksek Kurulunun 17.6.1987/günlü, kararına karşı açılan davada ise işlemin, İstanbul 5.İdare Mahkemesinin 1993/577 sayılı kararı ile iptal edildiği gerekçesi ile ve mahallinde yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemesi üzerine düzenlenen raporda imar planı değişikliğinin mevzuata uygun olduğu sonucuna ulaşılmış ise de, taşınmazda bulunan tescilli eski eserin nakline ilişkin işlemin kesinleşen mahkeme kararı ile iptal edilmesi nedeniyle taşınmazdan yol geçirilmesinin hukuken mümkün olmaması karşısında bilirkişi raporuna itibar edilmeyerek dava konusu işlemin iptaline karar verilmiş, bu karar davalı idare vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu İstanbul 5.İdare Mahkemesinin 20.5.1993 günlü, 1993/578 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.