Yıkım sırasında ölen görevlinin ailesi tarafından idarenin hizmet kusuruna dayalı olarak açılan maddi ve manevi tazminat istemli davada mahkeme tazminat miktarı ile bağlıdır. Ayrıca manevi tazminata niteliği gereği faiz yürütülemez
İstemin Özeti: Ankara 2. İdare Mahkemesinin 14.5.1992 günlü, E: 1988/134, K: 1992/557 sayılı kararının, davacı tarafından, manevi tazminatta faize hükmedilmemesinin hatalı olduğu, davalı idare tarafından da usul ve yasaya aykırı olduğu öne sürülerek bozulması istenilmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, davacının eşinin 21.10.1986/tarihinde davalı idarece yürütülen yıkım çalışmaları sırasında ölmesi nedeniyle uğranılan 10.000.000.- lira maddi, 8.000.000.- lira manevi zararın tazmini istemiyle açılmış, idare mahkemesince, davacının davalı idarede teknisyen olarak görev yapan eşinin 21.10.1986/tarihinde yapılan yıkım sırasında enkaz altında kalarak ölmesi olayında idarenin hizmet kusuru bulunduğu, bu durumda bir kamu hizmetinin yürütülmesi sırasında meydana gelen bu olay nedeniyle uğranılan zararın idarece tazmini gerekeceği, mahkemelerince yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucunda düzenlenen raporda, ölenin eşinin 186.343.599.- lira, kızının 8.729.393.- lira maddi zarara uğradığı belirtilmişse de taleple bağlı kalması gerektiğinden toplam 10.000.000.-lira maddi ve 8.000.000.- lira manevi tazminata hükmedilmiş, maddi tazminat miktarına dava tarihinden itibaren yasal faiz yürütülmesine, manevi tazminata niteliği itibariyle faiz yürütülmesine yer olmadığına karar verilmiş ve bu karar taraflarca temyiz edilmiştir.
Tazminat isteminin kabulüne ilişkin temyize konu Ankara 2. İdare Mahkemesinin 14.5.1992 günlü, E: 1988/134, K: 1992/557 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 24.6.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.