Belediyelerin, imar uygulamaları sonucu % 35 düzenleme ortaklık payı oranından fazla olarak alınan yer için takdir edilen bedel yerine arsa vereceklerine ilişkin kanuni yükümlülüğünün bulunmadığı, diğer taraftan, bu yoldaki bir istemin ancak düzenleme işlemine karşı açılacak bir davada incelenebileceği, düzenleme işlemi kesinleştikten yıllar sonra yapılan başvurunun reddine ilişkin işlemin düzenleme işlemi dışında bir işlem olması ve davacı isteminin bu aşamada idarenin kabulüne bağlı bulunması nedeniyle dava konusu işlemde mevzuata aykırılık yoktur.
İstemin Özeti: Eskişehir İdare Mahkemesinin 8.12.1993 günlü, E:1993/756 K:1993/1240 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu öne sürülerek bozulması istenilmektedir. Savunmanın Özeti: Temyiz edilen kararda bozma nedenlerinden hiçbiri bulunmadığından, usul ve kanuna uygun olan kararın onanması gerektiği savunulmaktadır.
Savcı Düşüncesi: Şuyulandırma işiyle ilgili uyuşmazlık hakkında idare mahkemesi mahallinde keşif ve bilirkişi incelemesi yaptırıp, alınan rapora dayalı kararıyla tasarrufu iptal etmiştir. Davalı, idare mahkemesi kararının hatalı bulunduğu yolundaki iddialarla temyizen bozulması istenilmiş ise de;
2577 sayılı Yasanın 46. maddesi uyarınca idare mahkemelerinin nihai kararlarına karşı yapılan temyiz isteminde; öne sürülen hususlar, anılan yasanın 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymadığından, idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, imar uygulaması sonucu davacıdan % 35 düzenleme ortaklık payı oranından fazla olarak alınan 533 m² yer için takdir edilen bedel yerine arsa verilmesi yolundaki istemin reddine ilişkin 22.6.1993 günlü, 1392 sayılı belediye encümeni kararının iptali istemiyle açılmış; idare mahkemesince, belediyelerin yaptığı düzenlemeler sonucunda takdir edilen bedel yerine arsa vereceklerine ilişkin herhangi bir kanuni yükümlülüğü bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, karar davacı tarafından temyiz edilmiştir. Temyize konu Eskişehir İdare Mahkemesi kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmaktadır.
Diğer taraftan, belediyelerin yaptığı düzenlemeler sonucunda takdir edilen bedel yerine arsa verilmesi yolundaki istemin ancak düzenleme işlemine karşı açılacak bir davada incelenebileceği, dava konusu işlemin ise düzenleme işleminin kesinleşmesinden itibaren yıllar geçtikten sonra yapılan başvurunun reddine ilişkin ve düzenleme işlemi dışında bir işlem olması ve davacının isteminin bu aşamada idarenin kabulüne bağlı bulunması karşısında tesis edilen dava konusu işlemde mevzuata aykırılık bulunmamaktadır.
Davanın reddi yolundaki temyize konu Eskişehir İdare Mahkemesinin 8.12.1993 günlü, E: 1993/756, K: 1993/1240 sayılı kararının yukarıda belirtilen gerekçenin de eklenmesi suretiyle ONANMASINA, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 8.11.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.