ÖZET: İmar planında kültür park olarak belirlenen mülkiyeti hazineye ait taşınmazların 3194 sayılı yasanın 11. Maddesi kapsamında değerlendirilmesi mümkün olmadığından, anılan taşınmazların belediyeye devri yolunda yapılan başvurunun cevap verilmemek suretiyle reddine ilişkin işlemde mevzuata aykırılık yoktur.
İstemin Özeti: İstanbul 5. İdare Mahkemesinin 7.11.1997 günlü, E: 1996/1119, K: 1997/1312 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu öne sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti: Temyiz edilen kararda bozma nedenlerinden hiçbiri bulunmadığından usul ve kanuna uygun olan kararın onanması gerektiği savunulmaktadır.
Tetkik Hakimi Özlem Şimşek’in Düşüncesi: Temyiz isteminin reddi ile mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Savcı Habibe Ünal’ın Düşüncesi: Dava, imar planında kültür park alanı olarak belirlenen hazineye ait taşınmazların 3194 sayılı Yasanın 11. maddesi uyarınca Belediyeye devri isteminin cevap verilmemek suretiyle reddi yolundaki davalı idare işleminin iptali isteğiyle açılmış: idare mahkemesince, parkın tümüyle dinlenme amaçlı yeşil alan niteliğinde olduğu, kültür parkın ise yeşil alan dışında da fonksiyonlar içerdiği, bu durumda davacının 3194 sayılı Yasanın 11. maddesinde yer alan “park” ibaresini dayanak yaparak kültür park olan bir yerin kendisine bedelsiz verilmesi isteminin reddedilmesinde mevzuata aykırılık bulunmadığı gereçesiyle davanın reddine karar verilmiş, bu karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
… Belediye Başkanlığının başvurusu üzerine … Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi öğretim üyelerince düzenlenen raporda, kültür parkın yeşil alanları, sergi ( fuar ) alanlarını, eğlence, dinlence, gezinti ve hoşça vakit geçirme alanlarını, hayvanat ve botanik bahçelerini, spor ve eğlence merkezlerini, doğal ya da yapma gölleri, gazino, büfe, kahve gibi kuruluşları içerdiği, rekreasyon “alanı olarak adlandırılabilecek zorunlu donatı alanlarından olduğu Üniversitesi Mimarlık Fakültesi öğretim üyelerince düzenlenen raporda da, kültür park alanının nazım imar planıyla belirlendiği, yöredeki nüfusun kullanımı için bölge parkı niteliğinde geliştirilmesi gereken bu parkın uygulama imar planıyla daha detaylı olarak ele alındığı, açık ve yeşil alan ihtiyacını karşılamak üzere projelendirildiği belirtilmiş; TMMOB Mimarlar Odası tarafından da planda Kültür Park olarak belirlenen alanın işlevine uygun ve yeşil alan ağırlıklı olması kaydıyla toplum yararını gözeterek ilgili yasalara uygun bir şekilde uygulamanın yerel yönetim tarafından yapılması gerektiği yolunda görüş verilmiştir.
Yukarıda sözü edilen bilimsel raporların dosyadaki bilgi ve belgelerle birlikte değerlendirilmesinden kültür parkın, yeşil karakterli alanlarla ilgili tüm kullanımları kapsadığı, kamuya açık genel hizmetlere ayrılmış bir donatı alanı olduğu söz konusu yatırımın gerçekleştirilebilmesi için imar planında kültür park alanı olarak ayrılan hazineye ait taşınmazların 3194 sayılı Yasanın 11. maddesine göre belediye’ye bedelsiz olarak devrinin mümkün olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Açıklanan nedenlerle temyize konu idare mahkemesi kararında isabet görülmediğinden bozulmasına karar verilmesinin uygun olacağı düşünülmüştür.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, imar planında kültür park alanı olarak belirlenen mülkiyeti hazineye ait taşınmazların 3194 sayılı İmar Kanununun 11. maddesi kapsamında değerlendirilerek belediyeye devri yolunda yapılan başvurunun cevap verilmemek suretiyle reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmış: idare mahkemesince, uyuşmazlığın esasının, 3194 sayılı Yasanın 11. maddesinde sadece “park” ibaresinin yer alması nedeniyle “kültür park” ibaresinin bu madde kapsamında değerlendirilip değerlendirilmeyeceğine ilişkin olduğu, Belediyeler Tip İmar Yönetmeliğinde parkın, kentte yaşayanların yeşil bitki örtüsü ile dinlenme ihtiyaçlarına cevap veren alanlar olarak tanımlandığı, imar planındaki park alanlarının içerisinde park için gerekli başka tesisler gösterilmemişse ancak büfelerin, havuzların, pergolelerin, açık çayhanelerin ve genel helaların yapılabileceğinin, başka tesislerin bu alanlarda yer alamayacağının, lüzumu halinde açık spor tesislerinin yapılacağının öngörüldüğü, kültür parkların ise eğlence ve kültür kuruluşlarını bir araya toplayan geniş alanlar olduğu, bu durumda park ve kültür park arasındaki en temel farkı, parkların tümüyle dinlenme amaçlı yeşil alan niteliğini taşımasına karşın kültür parkların yeşil alan dışında fonksiyonlar içermesinin oluşturduğu, bu nedenle 3194 sayılı Yasanın 11. maddesinde yer alan “park” ibaresinin dayanak yapılması suretiyle imar planında “kültür park” olan bir yerin bedelsiz devri yolundaki başvurunun reddine ilişkin işlemde mevzuata aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, bu karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki temyize konu İstanbul 5. İdare Mahkemesinin 7.11.1997 günlü, E: 1996/1119, K: 1997/1312 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin I.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 15.9.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.