Belediye hizmet alanı sosyal donatı alanı olmadığından taşınmazın imar planında belediye hizmet alanı olarak ayrılmasının bu bakımdan uygun olduğu gerekçesiyle verilen davanın reddine ilişkin kararda isabet yoktur.
İstemin Özeti: Antalya 2. İdare Mahkemesince verilen 23.6.1998 günlü, E:1997/695, K:1998/568 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu öne sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savcı Düşüncesi: Dava: 8493 ada, 2 parsel sayılı taşınmazın bulunduğu alanın belediye hizmet alanı olarak kullanımına ilişkin imar planı değişikliğinin iptali isteğiyle açılan davayı reddeden Antalya 2. No.lu İdare Mahkemesinin E:97/695 K:98/568 sayılı kararı davacı tarafından temyiz edilmiştir.
İmar planı yapılması ve Değişikliklerine ait Esaslara Dair Yönetmeliğin 3. maddesinde tanımlanan sosyal donatı alanı içerisinde belediye hizmet alanının bulunmadığı gibi dosyada bulunan bilirkişi raporunda belediye hizmet alanının yönetmelikte gösterilen lejantlar arasında bulunmadığı, anılan tabir ile ne amaçlandığının da belli olmadığı iddiasında haklılık payının olduğu yolunda görüş bildirildiği dosyanın incelenmesinden anlaşılmaktadır.
Bu durumda taşınmazın belediye hizmet alanı olarak belirlenmesine ilişkin plan değişikliğinde imar mevzuatına uyarlık bulunmadığından temyiz isteminin kabulüyle temyiz konusu idare mahkemesi kararının bozulmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, davacının hissedarı olduğu … İli, … ada, … sayılı parselin belediye hizmet alanı olarak belirlenmesine ilişkin 8.11.1996 günlü büyükşehir belediye meclisi kararıyla onaylanan 1/5000 ölçekli nazım imar planı değişikliğinin iptali istemiyle açılmış: idare mahkemesince, yerinde yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen rapor ile dosyadaki bilgi ve belgelerin birlikte değerlendirilmesinden, belediye hizmet alanı ifadesinden ne amaçlandığı belli olmamakla birlikte plan değişikliğiyle yörede yaşayan nüfusun sosyal donatı gereksinimlerinin karşılanmasını sağlayacak bir kullanım getirildiği, bunun şehircilik ilkeleri, planlama esasları ve kamu yararına uygun olduğu sonucuna ulaşıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; bu karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
İmar Planı Yapılması ve Değişikliklerine Ait Esaslara Dair Yönetmeliğin 3. maddesinde: sosyal altyapı, eğitim, sağlık, dini, kültürel ve idari yapılar ile park, çocuk bahçeleri gibi yeşil alanlara verilen genel isimler, teknik altyapı: elektrik, havagazı, içme ve kullanma suyu, kanalizasyon ve her türlü ulaştırma, haberleşme ve arıtım gibi servislerin temini için yapılan tesisler ile açık veya kapalı otopark kullanışlarına verilen genel isimler olarak tanımlanmıştır.
Yukarıda belirtilen maddede sayılan sosyal donatı alanı içerisinde bele diye hizmet alanı bulunmamaktadır.
Bilirkişi raporunda da, belediye hizmet alanının yönetmelikte gösterilen lejantlar arasında bulunmadığı, belediye hizmet alanı ile ne amaçlandığının, bunun sosyal donatı mı yoksa gelişme alanı mı olduğunun belli olmadığı iddiasında haklılık payı bulunduğu yolunda görüş getirilmiştir.
Bu durumda, taşınmazın belediye hizmet alanı olarak belirlenmesine ilişkin plan değişikliğinin yörede sosyal donatı alanına olan ihtiyaç nedeniyle şehircilik ilkeleri, planlama esasları ve kamu yararına uygun olduğu gerekçesiyle verilen davanın reddine ilişkin mahkeme kararında hukuki isabet bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, temyize konu Antalya 2. İdare Mahkemesince verilen 23.6.1998 günlü, E:1997/695, K:1998/568 sayılı kararının bozulmasına, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 23.9.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.