3194 sayılı İmar Kanununun 40. maddesinde belirtilen mahsurların neler olduğu hususunda yeterli bilgi içermeyen rapora istinaden aynı yasanın 42. maddesi uyarınca verilen para cezasında mevzuata uyarlık bulunmadığı
İstemin Özeti: İstanbul 2. İdare Mahkemesinin 31.5.2002 günlü, E:2001/1834, K:2002/810 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti: Temyiz edilen kararda bozma nedenlerinden hiçbiri bulunmadığından, usul ve kanuna uygun olan kararın onanması gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi Halil Koç’un Düşüncesi: Temyiz isteminin reddi ile mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı Habibe Ünal’ın Düşüncesi: İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararın temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, İstanbul, Beykoz ilçesi, 52 pafta, 353 ada, 117 parsel sayılı taşınmazda 3194 sayılı İmar Kanununun 40. maddesinde belirtilen mahzurların giderilmediği nedeniyle aynı Yasanın 42. maddesi uyarınca para cezası verilmesine ilişkin 8.5.2001 günlü, 2001/381 sayılı belediye encümeni kararının iptali istemiyle açılmış, İdare mahkemesince, dosyanın incelenmesinden, uyuşmazlık konusu taşınmaz üzerinde hafriyat yapılarak tabii zeminin bozulduğunun 5.4.2001 günlü raporla tespit edildiği, verilen süreye rağmen mahzurların giderilmediği anlaşıldığından, dava konusu işlemde mevzuata aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, bu karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
3194 sayılı Yasanın “Kamunun selameti için alınması gereken tedbirler” başlıklı 40. maddesinde; arsalarda, evlerde ve sair yerlerde umumun sağlık ve selametini ihlal eden, şehircilik, estetik veya trafik bakımından mahzurlu görülen enkaz veya birikintilerin, gürültü ve duman tevlit eden tesislerin hususi mecra, lağım, çukur, kuyu, mağara ve benzerlerinin mahzurlarının giderilmesi ve bunların zuhuruna meydan verilmemesinin ilgililere tebliğ edileceği, tebliğde belirtilen müddet içinde tebliğe riayet edilmediği takdirde belediye veya valiliklerce mahzurun giderileceği ve masrafın % 20 fazlasıyla arsa sahibinden alınacağı veya mahzur tevlit edenlerin faaliyetinin durdurulacağı, anılan Yasanın 42. maddesinin 2. fıkrasında da; bu Kanunun 28, 33, 34, 39 ve 40. maddeleri ile 36. maddesine üçüncü fıkrasında belirtilen yükümlülükleri yerine getirmeyen mal sahibine, fenni mesule ve müteahhide para cezası verileceği hükme bağlanmıştır.
Söz konusu yasa hükmü uyarınca para cezası verilebilmesi için, maddede belirtilen yerlerde, yine maddede belirtildiği şekilde umumun sağlık ve selametinin ihlal edilip edilmediğinin; şehircilik, estetik veya trafik bakımından mahzurun olup olmadığının açıkça ortaya konulması gerekmektedir.
Olayda, uyuşmazlık konusu taşınmazın bulunduğu yerde; 3194 sayılı İmar Kanununun 40. maddesine göre aykırılıklar tespit edildiği yolunda 5.4.2001 günlü rapor düzenlenmiş, bu aykırılıkların verilen süre içerisinde giderilmemesi üzerine de, bu rapor esas alınmak suretiyle para cezası verilmiş ise de; dosyanın incelenmesinden, cezaya esas alınan 5.4.2001 günlü raporda; söz konusu taşınmaz üzerindeki aykırılığın hangi hususlardan oluştuğuna ilişkin açıklayıcı bilginin yer almadığı anlaşılmıştır.
Bu durumda; 3194 sayılı Yasanın 40. maddesinde belirtilen mahzurların ne olduğu hususunda yeterli bilgi içermeyen rapora istinaden, para cezası verilmesine ilişkin dava konusu işlemde ve bu işlemin iptali istemiyle açılan davayı reddeden idare mahkemesi kararında mevzuata uyarlık görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle İstanbul 2. İdare Mahkemesinin 31.5.2002 günlü, E:2001/1834, K:2002/810 sayılı kararının BOZULMASINA, 10.120.000.- lira karar harcı ile fazladan yatırılan 7.530.000.- lira harcın temyiz isteminde bulunana iadesine, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 21.6.2004 gününde oybirliğiyle karar verildi.