Şuyulandırma işleminin imar Kanununun 18. maddesi uyarınca belediyenin isteğe bağlı olmaksızın yapmaya zorunlu bulunduğu asli görevi olması ve tapu harcı ismi altında herhangi bir bedel talep etmenin dayanağının bulunmaması karşısında tapu tahsis ücreti istenmesine ilişkin işlemde isabet yoktur.
İstemin Özeti: Yükümlüye ait taşınmazın da içinde bulunduğu bölgede yapılan şuyulandırma sonucunda oluşan yeni parseller için verilecek tapular için m2 si 25.000 TL. olmak üzere istenilen tapu tahsis ücretine ilişkin … Belediyesi İmar Müdürlüğünün 28.8.1997 tarih ve 01.02.3991 sayılı işleminin iptali istemiyle açılan davayı; dosyanın incelenmesinden, davalı idarece yükümlüye ait taşınmazın da içinde bulunduğu … Merkez … Köyü bölgesinde 3194 sayılı Kanunun 18. maddesi uyarınca düzenleme yapıldığı, bu düzenleme karşılığı olarak belediye encümeninin 26.3.1997 tarih ve 310 sayılı kararı ile 2464 sayılı Kanunun 97. maddesi uyarınca, taşınmazın bulunduğu bölgeye göre taşınmaz sahiplerinden m2 başına ücret alınmasına karar verildiği, bu karar doğrultusunda yükümlüden m2 başına 25.000 TL. ücret alınmasına ilişkin dava konusu işlemin tesis edildiğinin anlaşıldığı, ancak şuyulandırma işleminin İmar Kanununun 18. maddesi uyarınca belediyenin, isteğe bağlı olmaksızın yapmaya zorunlu bulunduğu asli görevi olması ve bu işlem için 2464 sayılı Kanunun 97. maddesinden bahisle ücret istemenin veya tapu harcı ismi altında herhangi bir bedel talep etmenin dayanağının bulunmaması karşısında yükümlüden şuyulandırma işlemi için m2 başına 25.000 TL. tapu tahsis ücreti istenilmesine ilişkin 28.8.1997 tarih ve C.01.02.3991 sayılı işlemde isabet görülmediği gerekçesiyle kabul eden Bursa Vergi Mahkemesinin 23.9.1998 tarih ve 1998/744 sayılı kararının: belediyelerin İmar Kanununun 18. maddesini uygulamasının belli bir bedel karşılığı olduğu, bu bedelin 2464 sayılı Kanunun 97. maddesi uyarınca o hizmetten yararlananlardan tahsil edileceği, istenilen ücrette isabetsizlik bulunmadığı ileri sürülerek bozulması isteminden ibarettir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü: Temyiz edilen Bursa Vergi Mahkemesinin 23.9.1998 tarih ve 1998/744 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından,
SONUÇ: Temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına, 4.240.000.- lira ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 19.1.2000 tarihinde oybirliği ile karar verildi.