Kamu kurumlarının ihtiyaçlarının, birbirlerinden ihalesiz karşılayabilme imkanının, belediyeler yönünden mümkün olmadığına dair genelgenin kamu yaranına ve mevzuata aykırı bulunmadığı.
TÜRK MİLLETİ ADINA, Hüküm veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca gereği görüşüldü: Dava, İçişleri Bakanlığının 19.12.2000 günlü, 47577 sayılı Genelgesinin 3. maddesinin 2886 sayılı Devlet İhale Kanununun 71. maddesinde öngörülen kamu kurumlarının ihtiyaçlarının birbirlerinden ihaleye tabi olmaksızın karşılanabilme imkanının belediye şirketleri için geçerli olmadığına dair kısmının iptali istemiyle açılmıştır.
Danıştay Altıncı Dairesi 8.4.2002 günlü E:2001/962 K:2002/2049 sayılı kararıyla; 2886 sayılı Devlet İhale Kanununda, ihtiyaçların en iyi şekilde, uygun şartlarla ve zamanında karşılanması ve ihalede açıklık ve rekabetin sağlanmasının esas olduğunun belirtildiği Kanunun 71. maddesinde, hangi durumlarda kamu kurumlarının ihtiyaçlarının birbirlerinden ihaleye tabi olmaksızın karşılayabileceklerinin sayıldığı, bu konuda uygun görüşü gereken Maliye Bakanlığınca çıkarılan Devlet İhaleleri Genelgesinin, belediyelerin kurdukları şirketlerden ihtiyaçların ihale yapılmaksızın karşılanmasının mümkün olmadığına ilişkin kısmının iptali istemiyle açılan dava sonucunda; Dairelerince davanın reddi yolunda verilen 7.2.1997 günlü E:1996/1122 K:1997/588 sayılı kararın Danıştay İdari Dava Daireleri Genel Kurulunun 4.6.1999 günlü E:1997//302 K:1999/741 sayılı kararı ile onandığı, dava konusu düzenlemeyle, piyasa koşullarında mal ve hizmet üretmek amacıyla kurulmuş olan şirketlerden kamu kurum ve kuruluşlarının ihtiyaçlarının 2886 sayılı Kanunda belirtilen ilkeler çerçevesinde karşılanması ve haksız rekabetin de önlenmesi amaçlandığından Genelgede kamu yararına ve mevzuata aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı, dava konusu Genelgeyle belediye şirketlerinin faaliyette bulunamaz hale getirildiğini Kararın hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek temyizen incelenerek bozulmasıni istemektedir.
Temyiz edilen kararla ilgili dosyanın incelenmesinden; Danıştay Altıncı Dairesince verilen kararın usul ve hukuka uygun bulunduğu, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenlerinin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı anlaşıldığından, davacının temyiz isteminin reddine, Danıştay Altıncı Dairesinin 8.4.2002 günlü E:2001/962 K:2002/2049 sayılı kararının ONANMASINA, 31.3.2005 günü oybirliği ile karar verildi.