Genel yoldan herkesin yararlanma hakkı ve böyle bir davayı açmakta hukuki yararı vardır.
Taraflar arasında görülen el atmanın önlenmesi davası sonunda, yerel mahkemece verilen karar davacı tarafından yasal süre içerisinde temyiz edildiğinden; dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı, davalının genel köy yoluna el attığını ileri sürerek önlenmesini istemiştir. Mahkemece, “davacının kişisel bir hakkı ve davacı olabilme niteliği ve davada yararı bulunmadığı” gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Oysa, çekişmeli yer gerçekten (genel yol) ise davacının bu yerden yararlanma hakkı ve böyle bir davayı açmakta hukuki yararı bulunduğu kuşkusuzdur.
Tarafların gösterecekleri delillerin dinlenilip, esasın incelenmesi, hasıl olacak sonuca göre bir hüküm kurulması gerekir. Bu yön düşünülmeksizin, yanılgılı ve sübjektif bir değerlendirmeye dayanılarak davanın reddine karar verilmesi isabetsizdir.
Davacının temyiz itirazı yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenden ötürü HUMK: nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine; 15.2.1988 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.