Köy ve belediye sınırları içinde arazisi olmakla birlikte tahsis kararı kapsamına girmeyen çiftçi aileleri, o köy veya belediyeye tahsis edilen mera, yayı ak ve kışlaktan yararlanamaz
Davacı köy tüzel kişiliği vekili tarafından, davalılar aleyhine 12.11.2001 gününde verilen dilekçe ile meraya el atmanın önlenmesi istenmesi üzerine yapılan muhakeme sonunda; İ., M. ve R. aleyhine açılan davanın kabulüne dair verilen 23.6.2004 günlü hükmün Yargıtay’ca, duruşmalı olarak incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle, tayin olunan 24.5.2005 günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davalılar vekili avukat ET: ile karşı taraftan davacı vekili avukat S.E: geldiler. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra gelenlerin sözlü açıklamaları dinlendi, duruşmanın bittiği bildirildi. İş karara bırakıldı. Bilahare dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
Davacı E: Köyü muhtarı, davalıların çok sayıda hayvanları ile 1995 yılından beri köy merasını kullandıklarını, mera üzerinde hiçbir haklarının bulunmadığını ileri sürereK: el atmaların önlenmesini ve her bir davalının 3.500.- YTL ecrimisil ödemelerini talep etmiştir. Davalılar, E: Köyünde ikamet ettiklerini, meradan yararlanma haklarının olduğunu savunmuşlardır. Mahkemece, davalıların dava konusu köye hayvan otlatmak için geldikleri belirtilerek meraya el atmalarının önlenmesine ve ecrimisil isteminin de kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hükmü, davalılar İ., M. ve R. temyiz etmiştir.
Dava, meraya el atmanın önlenmesi ve ecrimisil istemine ilişkindir. 4342 sayılı Mera Kanunu’nun 22. maddesine dayanılarak, davalıların meraya el atmalarının önlenmesi istenmiştir. Anılan maddede, “Çiftçi ailelerinin bir mera, yaylak ve kışlaktan yararlanabilmeleri için, bu yerin bulunduğu köy veya belediye sınırları içinde tahsisin yapıldığı tarihte en az altı aydan beri ikamet ediyor olmaları gerekir.
Ancak, Devletçe naklen yerleştirilenler için bu şart aranmaz. Köy ve belediye sınırları içinde arazisi olmakla birlikte tahsis kararı kapsamına girmeyen çiftçi aileleri, o köy veya belediyeye tahsis edilen mera, yayı ak ve kışlaktan yararlanamaz ‘ denmektedir.
Mahkemece, öncelikle, köyde 4342 sayılı Yasa uyarınca mera tahsisi yapılıp yapılmadığının. davalıların köyde resmi ikametgahlarının bulunup bulunmadığının kesin olarak saptanması ve bu saptamalardan sonra yukarıda anılan madde uyarınca bir karar verilmesi gerekir. Açıklanan yönler üzerinde durulmadan eksik inceleme ile karar verilmesi doğru değildir.
Sonuç: Yukarıda yazılı nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 20.6.2005 gününde oybirliği ile karar verildi.