Belediye ve mücavir alan sınırları dışında bulunan bu gibi taşınmazların çevresinde turistik tesislerin, kooperatif evlerinin ve diğer sosyal ve ekonomik faaliyetlere konu tesislerin bulunması onun arsa niteliğini kazanmasına yeterli olmayıp, bu gibi yerlerin ayrıca imar planı ile iskan sahası olarak ayrılan yerlerden bulunması ya da konut, turistik, sınai tesis yapılmak amacıyla parsellenen ve tapuya bu yolda şerh verilen arazi parçalarından bulunması gerekir.
Mahkemece, bu hususlarda ek bilirkişi raporu alınarak taşınmazın niteliğinin ve değerinin saptanması ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekir.
DAVA: Dava dilekçesinde kamulaştırma bedelinin artırılması ile faiz ve masrafların davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece, davanın kabulü cihetine gidilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği düşünüldü: K: 1- Dosya içerisinde bulunan Avonos Belediye Başkanlığı’nın 10.12.1990 gün ve 1582 sayılı yazısına göre, kamulaştırılan taşınmazın “yoldan dolayı kısmen imar planı içerisinde” bulunduğu bildirilmiş olup, ilk bilirkişi raporunda bu taşınmazın belediye hizmetlerinden kısmen yararlanabildiği, ikinci bilirkişi raporunda ise belediye hizmetlerinden faydalanabilir durumda bulunduğu açıklandığına göre, taşınmazın kamulaştırma sırasında ve keşif tarihinde belediye hizmetlerinden yararlanmamakta ve ancak kamulaştırmanın nedeni olan çevre yolunun geçmesinden ötürü kısmen imar planı içinde bulunduğu anlaşılmaktadır.
Belediye ve mücavir alan sınırları dışında bulunan bu gibi taşınmazların çevresinde turistik tesislerin, kooperatif evlerinin ve diğer sosyal ve ekonomik faaliyetlere konu tesislerin bulunması onun arsa niteliğini kazanmasına yeterli olmayıp, 28.2.1983 gün, 83/6122 sayılı Bakanlar Kurulu Kararına göre bu gibi yerlerin ayrıca İmar İskan Bakanlığı’nın önerisi üzerine Bakanlar Kurulu Kararına konu olup imar planı ile iskan sahası olarak ayrılan yerlerden bulunması yada konut, turistik, sınai tesis yapılmak amacıyla parsellenen ve tapuya bu yolda şerh verilen arazi parçalarından bulunması gerekir.
Mahkemece, bu hususlarda ek bilirkişi raporu alınarak taşınmazın niteliğinin ve değerinin saptanmasında uygulanacak yöntemin belirlenmesi ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile taşınmaz arsa niteliğinde kabul edilerek hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
2- Davacılardan Afife’nin mirasçılığı ve mirastaki payı belgelendirilmeden lehine hüküm tesisi de doğru değildir.
SONUÇ: Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK: nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde iadesine, 17.2.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.