2942 Sayılı Yasanın 11. maddesi gereği emlak vergi değerlerinin de karşılaştırmada göz önünde tutulması gerekir ve buna göre dava konusu taşınmaz ve emsallerin emlak vergisine esas tutulan asgari m2 değerlerinin getirtilerek karşılaştırılması ve değerlendirilmeye esas alınan oranlar birbirinden fahiş ölçüde farklı olduğunda bu farklılık ve çelişkinin giderilmiş olması gerekir.
Dava dilekçesinde, Kamulaştırma Yasasının 4650 Sayılı Yasayla değişik hükümleri uyarınca, kamulaştırma bedelinin tespiti ve taşınmaz malın idare adına tescili istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü: K: Mahkemece yerinde iki kez bilirkişi incelemesi yaptırılmış, birinci bilirkişi kurulu 328 ada 72 parsel sayılı taşınmazı ikinci bilirkişi kurulu ise 10925 ada 8 parseli emsal alarak dava konusu taşınmaza 53.200.000 TL./m2 değer belirlemişlerdir.
2942 Sayılı Yasanın 11. maddesinin (d) bendi gereği emlak vergi değerlerinin de karşılaştırmada gözönünde tutulması gerekir ve buna göre dava konusu taşınmaz ve emsallerin emlak vergisine esas tutulan asgari m2 değerlerinin getirtilerek karşılaştırılması ve değerlendirilmeye esas alınan oranlar birbirinden fahiş olçude farklı olduğunda bu farklılık ve celişkinin giderilmıs olması gerekir.
Dosyaya getirtilen emlak vergisine esas asgari m2 değerleri itibarıyla dava konusu taşınmaz ve bilirkişi raporlarında emsal alınan taşınmazların birbirine oranı ile bilirkişilerin asıl raporlarında yaptıkları karşılaştırma oranı arasında yukarıda sözü edildiği gibi birbirinden fahiş ölçüde bir farklılık olmadığından mahkemece usul ve yasaya uyun ve birbirini doğrulayan bu raporlara gore karar verilmesi gerekirken dava konusu taşınmazın değerinin kendi vergi degerinin %100’ünu gecmeyecek sekılde yeniden tespit edilmesi gerektiği gerekçesiyle bilirkişi kurullarından alınan ve 35.800.000 TL/m2 değer belirleyen ek raporlara göre karar verilmiş olması,
Doğru görülmemiştir. SONUÇ: Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK: nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 28.02.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.