Yeraltı suları; Medeni Kanunun 679. maddesinin 2. fıkrası ile 167 sayılı Yeraltı Suları Hakkındaki Kanunun 1. maddesine göre genel sulardan olup, bu sulardan herkes öncelik hakkına uymak koşuluyla yararlı ihtiyacı oranında yararlanabilir.
Dava dilekçesinde suya vaki müdahalenin men’i istenilmiştir. Mahkemece, davanın kabulü cihetine gidilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Yeraltı suları; Medeni Kanunun 679. maddesinin 2. fıkrası ile 167 sayılı Yeraltı Suları Hakkındaki Kanunun 1. maddesine göre genel sulardan olup, bu sulardan herkes öncelik hakkına uymak koşuluyla yararlı ihtiyacı oranında yararlanabilir.
Dosya arasında bulunan bilirkişi raporuna göre mevcut yeraltı suyu her iki tarafça da, belli koşullarla kullanıldığı takdirde yeterli miktardadır.
Kuyuların nizami bir düzen içerisinde açılmış olup olmadıkları bu davada önemli olmayıp, aslolan davacıya yeterli suyun, davalının kuyu açması ve su kullanması sonucu menfi yönde etkilenmemesidir.
O halde mahkemece yapılacak iş bilirkişinin öngördüğü kayıt ve koşullarla yeraltı suyunun taraflarca birbirlerinin faydalı yararlanmasını engellemeyecek biçimde kullanımını sağlayacak bir hüküm kurmak olmalıdır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK: nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve peşin ödenen temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 29.11.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.