Kamulaştırma bedelinden kesintisi yapılan ve özel Kanun’dan doğan KDV’nin, Kamulaştırma Kanunu’nda idare tarafından ödeneceği belirtilen tapu harçları ve giderlerden sayılamayacağından, davalı İdare tarafından yüklenilmesi istemi Yasaya aykırıdır.
Taraflar arasındaki itirazın iptali davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı idare vekili yönünden verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla dosyadaki belgeler okunup iş anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü: K: Davalı idare, kamulaştırma bedelinden KDV kesintisi yaptıktan sonra geri kalan bölümü, davacı mal sahibi şirkete ödemiş, davacı şirket tarafından da kesilen KDV karşılığının tahsili için icra takibinde bulunulmuştur.
Davalı idare bu icra takibine itiraz etmiş olduğundan itirazın iptali ve takibin devamına karar verilmesi için bu dava açılmıştır.
Kamulaştırma Kanunu’nun 29. maddesinde tapu harçları ve bu Kanunun gerektirdiği diğer giderlerin idare tarafından ödeneceği belirtilmiştir.
Kamulaştırma bedelinden kesintisi yapılan KDV., Kamulaştırma Kanunu’ndan doğan harç ve gider niteliğinde değildir. Mal sahibi davacı şirketin sıfatından kaynaklanan ve özel kanundan doğan bir vergidir.
Sözü edilen vergi kaynakta tevkif yoluyla kamulaştırma bedelinden kesilmek suretiyle vergi dairesine tevdi edilecektir.
Bu miktardan davalı idarenin sorumlu tutulması mümkün değildir. Esasen Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 46. maddesinde de kamulaştırma bedeli ile vergi beyanındaki kıymet arasındaki farkın nasıl vergilendirileceğinin kanunla gösterileceği açıklanmıştır.
Özel kanundan doğan bu verginin davalı idareye yükletilmesi mümkün olmadığından, davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi,
Doğru görülmemiştir. SONUÇ: Davalı idare vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle HUMK’nun 428. maddesi uyarınca (BOZULMASINA) ve peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde ödeyene geri verilmesine, 9.12.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.