Özet: İhtiyaçtan tahliye kararı verilebilmesi kiralananın olduğu gibi kullanılmasına bağlıdır. Mahallinde yapılan keşifte binanın yıkımına başlandığı anlaşıldığından, mahkemece ihtiyaçtan tahliye kararı verilmesi doğru değildir.
Dava iktisap ve ihtiyaç sebebiyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkemece ihtiyacın samimi olduğundan söz edilerek kiralananın tahliyesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, dava dilekçesinden, müvekkilinin kiralananın bulunduğu binayı satın aldığını, 6570 sayılı Kanunun 7/d maddesi gereğince davalı kiracının mecurdan tahliyesi zarureti hasıl olduğunu, binayı yıkarak ve yeniden inşa ederek ihtiyacında kullanacağını bildirmiş ve kiralananın tahliyesini istemiştir. Mahkeme ihtiyaç iddiasının samimi olduğunu belirterek kiralananın tahliyesine karar vermiştir.
6570 sayılı Kanunun 7/ç maddesi gayrimenkulü yeniden inşa veya imar maksadı ile esaslı surette tamir, tevsii ve tadili bir tahliye sebebi olarak kabul etmiş, bu tahliye sebebi sonucu ameliyenin bitmesinden sonra sonuçları bakımından aynı kanunun 15. maddesinin ç fıkrasında düzenleme getirmiş, bu yerin eski kiracıya teklifini öngörmüştür. Kanunun 7/d maddesinde ise gayrimenkulü Medeni Kanun hükümlerine göre iktisap eden kimsenin oradaki sürelere riayet şartı ile önceki malikle yapılan sözleşmeye bağlı kalmaksızın ihtiyaçtan dava açabileceği hükme bağlanmıştır.
Olayımızda, davacı dava dilekçesinde ki açıklamalarından sonra yargılama sırasında yeniden inşa için proje ibraz etmiş, ancak bu mahalline uygulanmadan ihtiyaçtan tahliye kararı verilmiştir. Yerleşen içtihatlara göre bu durumda ihtiyaçtan tahliye kararı verilebilmesi kiralananın olduğu gibi kullanılmasına bağlıdır. Mahallinde yapılan keşifte binanın yıkımına başlandığı anlaşılmıştır. Bu sebeple ihtiyaçtan tahliye kararı verilmesi doğru değildir. Bundan zühul edilerek yazılı gerekçe ile tahliye kararı verilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.