Kadastro tespitlerine karşı itiraz hakkı illerde defterdarlığın, ilçelerde ise mal müdürünün görev ve yetkisinde olmasına rağmen, kadastro müdürlüğüne, kaymakam tarafından yapılan itiraz, tutanakların kesinleşmesini önlemez.
Taraflar arasındaki kadastro tesbitinden doğan dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi istenilmekle, temyiz isteğinin yasal süresinde olduğu anlaşıldı. Tetkik raporu ve dosyadaki belgeler okundu, gereği görüşüldü:
KARAR: Kadastro sırasında 185 ada 1 parsel sayılı 15962 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz davacı Hazine 127 ada 1 parsel sayılı 5656 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz İ… H… ve F… A…, 176 ada 4 parsel sayılı 415 metrekare aynı ada 5 parsel sayılı 428 metrekare yüzölçümündeki taşınmazlar ise davalı F… B… adına tapu kayıtlarına ve kazandırıcı zamanaşımı zilyetliğine dayanılarak tesbit edilmiştir. İtirazı komisyonca reddedilen davacı Hazine adına tesbit edilen taşınmaza uygulanan tapu kaydı miktarının 17000 metrekare olduğunu, eksik tesbit edilen kesiminin davalılara ait taşınmazlarda kaldığını, miktar eksikliğinin ifrazı ile kendi taşınmazına ilavesi talebiyle dava açmıştır. Mahkemece davanın görev yönünden reddine dosyanın görevli Asliye Hukuk Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş, hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.
Dava konusu taşınmazların tesbiti 3402 sayılı Kadastro Kanununun zamanında yapılmış 29.8.1989-30.10.1989 günleri arasında askıya çıkarılmıştır. Bu nedenle,askı ilan süresi içinde dava açılması gerektiği halde dava 1.10.1990 gününde açılmıştır. Diğer taraftan kadastro tesbitlerine karşı itiraz hakkı illerde Defterdarlığın, ilçelerde ise Mal Müdürünün görev ve yetkisindedir. Kadastro Müdürlüğüne itiraz Kaymakam tarafından yapılmıştır. Kaymakam tarafından yapılan itiraz tutanakların kesinleşmesini önlemez. Bu nedenlerle kadastro tesbiti kesinleşmiştir.
SONUÇ: Bu yönler gözönünde tutularak davanın görev yönünden reddine, dosyanın görevli mahkemeye gönderilmesine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığından yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile hükmün (ONANMASINA), Hazineden ilam harcı alınmasına yer olmadığına, peşin alınan harcın mahsubu ile geriye kalan 123300 lira ilam harcının davalılardan alınmasına, 28.3.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.